§ 36. 1. Przed rozpoczęciem prac niebezpiecznych pod względem pożarowym, mogących powodować bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania pożaru lub wybuchu, właściciel, zarządca lub użytkownik obiektu:
1) ocenia zagrożenie pożarowe w miejscu, w którym prace będą wykonywane;
2) ustala rodzaj przedsięwzięć mających na celu niedopuszczenie do powstania
    i rozprzestrzeniania się pożaru lub wybuchu;
3) wskazuje osoby odpowiedzialne za odpowiednie przygotowanie miejsca pracy, za przebieg
    oraz zabezpieczenie miejsca po zakończeniu pracy;
4) zapewnia wykonywanie prac wyłącznie przez osoby do tego upoważnione, posiadające
    odpowiednie kwalifikacje;
5) zaznajamia osoby wykonujące prace z zagrożeniami pożarowymi występującymi w rejonie
    wykonywania prac oraz z przedsięwzięciami mającymi na celu niedopuszczenie
    do powstania pożaru lub wybuchu.
        2. Przy wykonywaniu prac, o których mowa w ust. 1, należy:
1) zabezpieczyć przed zapaleniem materiały palne występujące w miejscu wykonywania prac
    oraz w rejonach przyległych, w tym również elementy konstrukcji budynku
    i znajdujące się w nim instalacje techniczne;
2) prowadzić prace niebezpieczne pod względem pożarowym w pomieszczeniach lub
    przy urządzeniach zagrożonych wybuchem lub w pomieszczeniach, w których wcześniej
    wykonywano inne prace związane z użyciem łatwo palnych cieczy lub palnych gazów,
    jedynie wtedy, gdy stężenie par cieczy lub gazów w mieszaninie z powietrzem w miejscu
    wykonywania prac nie przekracza 10 % ich dolnej granicy wybuchowości;
3) mieć w miejscu wykonywania prac sprzęt umożliwiający likwidację wszelkich źródeł
    pożaru;
4) po zakończeniu prac poddać kontroli miejsce, w którym prace były wykonywane,
    oraz rejony przyległe;
5) używać do wykonywania prac wyłącznie sprzętu sprawnego technicznie i zabezpieczonego
    przed możliwością wywołania pożaru.

        § 37. 1. W obiektach i na terenach przyległych, gdzie są prowadzone procesy technologiczne z użyciem materiałów mogących wytworzyć mieszaniny wybuchowe lub w których materiały takie są magazynowane, dokonuje się oceny zagrożenia wybuchem.
        2. Ocena zagrożenia wybuchem obejmuje wskazanie pomieszczeń zagrożonych wybuchem, wyznaczenie w pomieszczeniach i przestrzeniach zewnętrznych odpowiednich stref zagrożenia wybuchem wraz z opracowaniem graficznej dokumentacji klasyfikacyjnej oraz wskazanie czynników mogących w nich zainicjować zapłon.
        3. Graficzna dokumentacja klasyfikacyjna zawiera plany sytuacyjne obrazujące rodzaj i zasięg stref zagrożenia wybuchem oraz lokalizację i identyfikację źródeł emisji, zgodnie z zasadami określonymi w Polskich Normach.
        4. Oceny zagrożenia wybuchem dokonują: inwestor, projektant lub użytkownik decydujący o procesie technologicznym.
        5. Ocena zagrożenia wybuchem może stanowić część oceny ryzyka wybuchu, o której mowa w przepisach rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 maja 2003 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy, na których może wystąpić atmosfera wybuchowa (Dz. U. Nr 107, poz. 1004 oraz z 2006 r. Nr 121, poz. 836).
        6. Klasyfikację stref zagrożenia wybuchem określa Polska Norma dotycząca zapobiegania wybuchowi i ochronie przed wybuchem.
        7. Pomieszczenie, w którym może wytworzyć się mieszanina wybuchowa, powstała z wydzielającej się takiej ilości palnych gazów, par, mgieł lub pyłów, której wybuch mógłby spowodować przyrost ciśnienia w tym pomieszczeniu przekraczający 5 kPa, określa się jako pomieszczenie zagrożone wybuchem.
        8. Wytyczne w zakresie określania przyrostu ciśnienia w pomieszczeniu, jaki mógłby zostać spowodowany przez wybuch, określa załącznik do rozporządzenia.
        9. W pomieszczeniu należy wyznaczyć strefę zagrożenia wybuchem, jeżeli może w nim występować mieszanina wybuchowa o objętości co najmniej 0,01 m³ w zwartej przestrzeni.