§ 112. 1. W przypadku uzyskania informacji o osobie poszkodowanej znajdującej się w strefie zagrożenia kierujący działaniem ratowniczym przyjmuje, że nastąpił stan bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia ludzkiego.
2. Kierujący działaniem ratowniczym w razie bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia ludzkiego może odstąpić od zasad powszechnie uznanych za bezpieczne.

§ 113. 1. W przypadku uzyskania informacji o wystąpieniu zagrożenia dla i ze strony zwierząt kierujący działaniem ratowniczym w zależności od zagrożenia decyduje o potrzebie współpracy z lekarzem weterynarii lub innymi specjalistami.
2. W razie bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia strażaków kierujący działaniem ratowniczym może odstąpić od ratowania zwierząt.

§ 114. Wezwanie pomocy przez strażaka pracującego w strefie zagrożenia następuje w przypadku, gdy strażak:
1) zagubi się, zostanie uwięziony, ulegnie upadkowi z wysokości lub odniesie obrażenia
mogące zagrażać jego życiu lub zdrowiu;
2) odnajdzie zagubionego, uwięzionego, rannego lub nieprzytomnego strażaka;
3) jest unieruchomiony, zaplątany i nie zdoła się wyswobodzić w pierwszej próbie;
4) stwierdzi awarię sprzętu ochrony układu oddechowego lub gdy aktywuje się w tym sprzęcie
alarm niskiego ciśnienia i strażak nie jest w stanie wyjść ze strefy zagrożenia;
5) ulegnie dezorientacji w wyniku całkowitego braku widoczności, braku kontaktu z linią
gaśniczą lub innym sprzętem wykorzystywanym do asekuracji;
6) nie będzie w stanie zlokalizować innej drogi odwrotu, gdy skorzystanie z podstawowego
wyjścia zostanie uniemożliwione przez pożar, zawalenie lub inną przeszkodę;
7) znajdzie się w innej sytuacji, którą uzna za sytuację bezpośredniego zagrożenia zdrowia
lub życia własnego lub innych osób.

§ 115. 1. Wezwanie przez strażaka pomocy polega na:
1) trzykrotnym podaniu kryptonimu okólnikowego "RATUNEK";
2) określeniu, kto wzywa pomocy;
3) określeniu, gdzie się znajduje, co się stało i jaki rodzaj pomocy jest potrzebny.
2. Działanie w celu wezwania pomocy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, należy prowadzić do momentu, aż odebranie wezwania zostanie potwierdzone przez kierującego działaniem ratowniczym.
3. Działania w celu wezwania pomocy mogą być prowadzone przez kontakt głosowy, drogą radiową lub przez użycie innych form komunikacji, ustalonych z kierującym działaniem ratowniczym: za pomocą dźwięku sygnalizatora bezruchu, gwizdka lub znaków gestowych.
4. W przypadku nadania drogą radiową kryptonimu "RATUNEK" użytkownicy radiotelefonów pracujących na danym kanale radiowym przerywają korespondencję i koncentrują się na prowadzeniu nasłuchu. Ze strażakiem wzywającym pomocy korespondencję prowadzi kierujący działaniem ratowniczym lub dowódca odcinka bojowego.

§ 116. 1. W przypadku zaistnienia bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia strażaków strażak, który jako pierwszy zauważył to niebezpieczeństwo, niezwłocznie przekazuje informację o zagrożeniu kierującemu działaniem ratowniczym lub dowódcy odcinka bojowego w strefie zagrożenia bądź w jej wydzielonej części.
2. Kierujący działaniem ratowniczym lub dowódca odcinka bojowego wydaje rozkaz o natychmiastowym wycofaniu przez przekazanie sygnału alarmowego "GEJZER".
3. W sytuacji bezpośredniego zagrożenia życia sygnał alarmowy "GEJZER" może przekazać każdy strażak.
4. Strażak, który otrzymał rozkaz wycofania się ze strefy zagrożenia przekazany w formie sygnału alarmowego "GEJZER", niezwłocznie potwierdza wykonanie tego rozkazu.
5. Sygnał alarmowy "GEJZER" może być przekazany przez kontakt głosowy, drogą radiową lub przez użycie innych form komunikacji, ustalonych z kierującym działaniem ratowniczym: za pomocą gwizdka, przekazu głosowego nadawanego przez urządzenie akustyczne pojazdu pożarniczego, dźwięku o długości 10 sekund wydawanego za pomocą sygnału pneumatycznego pojazdu pożarniczego.