§ 9. 1. Elementy sterownicze, które mają wpływ na bezpieczeństwo pracowników, powinny być widoczne i możliwe do zidentyfikowania oraz odpowiednio oznakowane.
        2. Elementy, o których mowa w ust. 1, powinny być usytuowane poza strefami zagrożenia w taki sposób, aby ich obsługa nie powodowała dodatkowych zagrożeń; nie mogą one stwarzać także jakichkolwiek zagrożeń w związku z przypadkowym ich zadziałaniem.

        § 10. 1. W przypadku gdy jest to konieczne, operator maszyny powinien mieć możliwość sprawdzenia, z miejsca głównego pulpitu sterowniczego, czy nikt nie znajduje się w strefie niebezpiecznej. Jeżeli sprawdzenie nie jest możliwe, układ bezpieczeństwa automatycznie powinien wysyłać akustyczny lub optyczny sygnał ostrzegawczy przed uruchomieniem maszyny.
        2. Pracownik narażony powinien mieć czas lub środki umożliwiające uniknięcie zagrożenia spowodowanego uruchomieniem lub zatrzymaniem maszyny.

        § 11. Układy sterowania maszyn powinny zapewniać bezpieczeństwo i być dobierane z uwzględnianiem możliwych uszkodzeń, defektów oraz ograniczeń, jakie można przewidzieć w planowanych warunkach użytkowania maszyny.

        § 12. 1. Uruchomienie maszyny powinno być możliwe tylko poprzez celowe zadziałanie na przeznaczony do tego celu układ sterowania.
        2. Wymagania, o których mowa w ust. 1, stosuje się do:
1) ponownego uruchomienia maszyny po jej zatrzymaniu, bez względu na przyczynę
    zatrzymania;
2) sterowania, w przypadku znaczących zmian w parametrach pracy maszyny, w szczególności
    prędkości i ciśnienia, o ile ponowne uruchomienie maszyny lub zmiana w jej parametrach
    pracy nie stwarzają zagrożenia.
        3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do ponownego uruchomienia lub zmian parametrów pracy maszyny, o ile są spowodowane prawidłowym cyklem roboczym urządzenia automatycznego.

        § 13. 1. Maszyny wyposaża się w układ sterowania przeznaczony do całkowitego i bezpiecznego ich zatrzymywania.
        2. Każde stanowisko pracy wyposaża się w element sterowniczy przeznaczony do zatrzymywania całej maszyny lub niektórych jej części, w zależności od rodzaju zagrożenia tak, aby maszyna była bezpieczna.
        3. Układ sterowania przeznaczony do zatrzymywania maszyny powinien mieć pierwszeństwo przed układem sterowania przeznaczonym do jej uruchamiania.
        4. Zasilanie energią odpowiednich napędów maszyny odłącza się w przypadku zatrzymania maszyny lub jej niebezpiecznych części.

        § 14. 1. Ze względu na zagrożenia, jakie stwarzają maszyny, w zależności od czasu ich zatrzymywania, wyposaża się je w urządzenie zatrzymania awaryjnego.
        2. Maszyny wyposaża się w środki ochrony przed zagrożeniami spowodowanymi emisją lub wyrzucaniem substancji, materiałów lub przedmiotów.
        3. Maszyny stwarzające ryzyko upadku przedmiotów lub ich wyrzucenia wyposaża się w środki ochrony odpowiednie do występującego ryzyka.
        4. Maszyny stwarzające zagrożenie emisją gazu, oparów, płynu lub pyłu wyposaża się w odpowiednie obudowy lub urządzenia wyciągowe znajdujące się w pobliżu źródła zagrożenia.

        § 15. 1. Maszyny oraz ich części, o ile jest to konieczne dla zapewnienia bezpieczeństwa i zdrowia pracowników, mocuje się za pomocą odpowiednich zaczepów lub innych podobnych urządzeń w celu zapewnienia ich stateczności.
        2. Jeżeli występuje ryzyko oderwania lub rozpadnięcia się części maszyn powodujące zagrożenie dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników, pracodawca powinien zastosować odpowiednie środki ochronne.
        3. W przypadku wystąpienia ryzyka bezpośredniego kontaktu z ruchomymi częściami maszyn, mogącego powodować wypadki, stosuje się osłony lub inne urządzenia ochronne, które zapobiegałyby dostępowi do strefy zagrożenia lub zatrzymywałyby ruch części niebezpiecznych.
        4. Osłony i urządzenia ochronne:
1) powinny mieć mocną (trwałą) konstrukcję;
2) nie mogą stwarzać zagrożenia;
3) nie mogą być łatwo usuwane lub wyłączane ze stosowania;
4) powinny być usytuowane w odpowiedniej odległości od strefy zagrożenia;
5) nie powinny ograniczać pola widzenia cyklu pracy urządzenia;
6) powinny umożliwiać wykonywanie czynności mających na celu zamocowanie lub wymianę
    części oraz umożliwiać wykonywanie czynności konserwacyjnych, pozostawiając jedynie
    ograniczony dostęp do obszaru, gdzie praca ma być wykonywana, w miarę możliwości bez
    zdejmowania osłon i urządzeń zabezpieczających;
7) powinny ograniczać dostęp tylko do niebezpiecznej strefy pracy maszyny.

        § 16. 1. Miejsca i stanowiska pracy lub konserwacji maszyn odpowiednio oświetla się, stosownie do wykonywanych czynności.
        2. Części maszyn o wysokiej lub bardzo niskiej temperaturze zabezpiecza się w celu uniknięcia ryzyka ich dotknięcia lub zbliżenia się do nich.
        3. Urządzenia ostrzegawcze maszyn powinny być jednoznaczne, łatwo dostrzegalne i zrozumiałe.
        4. Maszyny użytkuje się tylko w procesach i warunkach, dla których są przeznaczone.

        § 17. 1. Wykonywanie prac konserwacyjnych powinno być możliwe podczas postoju maszyny. Jeżeli jest to niemożliwe, w celu wykonania tych prac stosuje się odpowiednie środki ochronne albo prace te wykonuje się poza strefami niebezpiecznymi.
        2. W przypadku gdy dla danej maszyny jest przewidziane prowadzenie dziennika konserwacji maszyn, prowadzi się go na bieżąco.

        § 18. 1. Maszyny wyposaża się w:
1) łatwo rozpoznawalne urządzenia służące do odłączania od źródeł energii; ponowne
    przyłączenie maszyny do źródeł energii nie może stanowić zagrożenia dla pracowników;
2) znaki ostrzegawcze i oznakowania konieczne do zapewnienia bezpieczeństwa pracowników.
        2. Powinny być zastosowane rozwiązania zapewniające bezpieczny dostęp i przebywanie pracowników w obszarach produkcyjnych oraz strefach ustawiania i konserwowania maszyn.

        § 19. Maszyny odpowiednio zabezpiecza się w celu ochrony pracowników przed:
1) ryzykiem pożaru, przegrzania lub uwolnienia się gazu, pyłu, płynu oraz innych
    substancji wytwarzanych, używanych lub zmagazynowanych w maszynach;
2) ryzykiem wybuchu urządzenia lub substancji wytwarzanych, używanych albo zmagazynowanych
    w maszynach;
3) zagrożeniami wynikającymi z bezpośredniego lub pośredniego kontaktu z energią
    elektryczną.

        § 20. 1. Maszyny przewożące pracowników tak się wyposaża, aby zminimalizować związane z tym ryzyko dla pracowników podczas jazdy; wyposażenie to powinno również uwzględnić ryzyko kontaktu lub dostania się pracownika pod koła albo gąsienice maszyn.
        2. W przypadku gdy niezamierzone zablokowanie układu napędowego między ruchomą maszyną a jej wyposażeniem lub urządzeniem holowanym mogłoby spowodować powstanie ryzyka, maszynę dostosowuje się lub wyposaża w taki sposób, aby zapobiec blokowaniu układów napędowych.
        3. Jeżeli nie jest możliwe uniknięcie blokowania układów napędowych, stosuje się wszelkie możliwe środki zapobiegające zagrożeniu bezpieczeństwa i zdrowia pracowników.

        § 21. 1. W przypadku gdy wały napędowe, przeznaczone do przekazywania napędu między ruchomymi maszynami, mogłyby ulec zanieczyszczeniu lub uszkodzeniu na skutek ciągnięcia ich po podłożu, powinny być przewidziane urządzenia do zamocowania ich w ustalonym położeniu.
        2. Maszynę ruchomą, na której znajdują się pracownicy, konstruuje się w taki sposób, aby w rzeczywistych warunkach jej użytkowania ryzyko związane z wywróceniem się było ograniczone poprzez:
1) konstrukcję ochronną, która uniemożliwi przechylenie maszyny w stopniu większym
    niż 1/4 obrotu, lub
2) konstrukcję, która zapewni dostateczną przestrzeń ochronną wokół przewożonych
    pracowników, w przypadku przechylenia się maszyny w stopniu większym niż 1/4 obrotu,
    albo
3) zastosowanie innego rozwiązania, które zapewniłoby taki sam skutek.
        3. Konstrukcje ochronne, o których mowa w ust. 2 pkt 1, mogą stanowić integralną część maszyny; nie są one wymagane w przypadku, gdy maszyna jest stabilna podczas obsługi lub jej konstrukcja uniemożliwia wywrócenie się maszyny.
        4. W przypadku gdy występuje ryzyko przygniecenia do podłoża pracownika jadącego na ruchomej maszynie przez elementy tej maszyny, instaluje się urządzenie zabezpieczające jadących pracowników.

        § 22. Wózki podnośnikowe, na których znajdują się pracownicy, przystosowuje się bądź wyposaża w taki sposób, aby ograniczyć ryzyko związane z wywróceniem się tych wózków, w szczególności poprzez:
1) zainstalowanie obudowy (kabiny) dla kierującego lub
2) konstrukcję zapobiegającą wywróceniu się, lub
3) konstrukcję zapewniającą dostateczną wolną przestrzeń między podłożem i określonymi
    częściami wózka widłowego dla przewożonych pracowników, na wypadek wywrócenia się,
    lub
4) konstrukcję zabezpieczającą pracownika znajdującego się na miejscu kierowcy, aby
    nie został przygnieciony przez części wywracającego się wózka podnośnikowego.

        § 24. Maszyny z własnym napędem, które po uruchomieniu mogą spowodować zagrożenie dla bezpieczeństwa lub zdrowia pracowników, wyposaża się w:
1) urządzenie zapobiegające ich uruchomieniu przez osoby nieupoważnione;
2) odpowiednie urządzenia minimalizujące skutki kolizji, w przypadku poruszania się
    na torze ruchu jednocześnie kilku maszyn;
3) odpowiednie urządzenia przeznaczone do hamowania i zatrzymywania; urządzenia te
    wyposaża się w system awaryjnego hamowania, którego układ sterowania powinien być
    łatwo dostępny lub automatyczny, w celu zahamowania lub zatrzymania urządzenia,
    w przypadku awarii urządzenia głównego, jeżeli wymagania takie wynikają z zasad
    bezpieczeństwa;
4) odpowiednie urządzenia pomocnicze zainstalowane w celu poprawienia widoczności, jeżeli
    bezpośrednie pole widzenia kierowcy nie zapewnia dostatecznego bezpieczeństwa;
5) oświetlenie odpowiednie do rodzaju wykonywanej pracy, zapewniające dostateczne
    bezpieczeństwo pracownikom, jeżeli maszyny przeznaczone są do użytkowania w nocy bądź
    w miejscach niedostatecznie oświetlonych;
6) odpowiednie urządzenia przeciwpożarowe, w przypadku gdy urządzenia te nie znajdują się
    w bliskim zasięgu w miejscu użytkowania maszyn; wymagania te dotyczą maszyn, które
    własnym działaniem lub ze względu na elementy holowane lub przewożone mogą zagrażać
    bezpieczeństwu pracowników, stwarzając niebezpieczeństwo pożaru;
7) rozwiązania powodujące natychmiastowe zatrzymanie się zdalnie sterowanych maszyn,
    jeżeli znajdą się poza zasięgiem działania urządzenia do ich sterowania;
8) urządzenia zabezpieczające przed ryzykiem zderzenia bądź uderzenia występującego
    podczas normalnej pracy zdalnie sterowanej maszyny, o ile nie ma innych urządzeń
    kontrolujących takie ryzyko.

        § 24. 1. Jeżeli urządzenie do podnoszenia ładunków jest zainstalowane w maszynie na stałe, zapewnia się jego wytrzymałość i stateczność podczas użytkowania, z uwzględnieniem masy podnoszonych ładunków, jak i naprężeń wytwarzanych w punkcie ich zawieszenia lub zamocowania.
        2. Maszyny do podnoszenia ładunków wyraźnie oznakowuje się ze wskazaniem udźwigu nominalnego, a także, jeżeli jest to właściwe, wyposaża się w tablicę obciążalności zawierającą udźwig nominalny dla każdej konfiguracji maszyny.
        3. Osprzęt służący do podnoszenia oznakowuje się w sposób umożliwiający określenie jego parametrów niezbędnych dla bezpiecznego użytkowania.
        4. Maszyny służące do podnoszenia ładunków, które nie zostały zaprojektowane z przeznaczeniem do podnoszenia osób, w celu uniknięcia ich przypadkowego niewłaściwego wykorzystania, odpowiednio i wyraźnie oznakowuje się.

        § 25. 1. Maszyny do podnoszenia ładunków, instalowane na stałe, tak się instaluje, aby zminimalizować ryzyko:
1) przygniecenia pracownika przez ładunek;
2) niebezpiecznego przemieszczania się ładunku albo swobodnego spadania ładunku;
3) niezamierzonego uwolnienia się ładunku.
        2. W maszynach przeznaczonych do podnoszenia lub przenoszenia pracowników stosuje się rozwiązania:
1) zabezpieczające kosz przed spadnięciem;
2) zabezpieczające pracownika przed wypadnięciem z kosza, zgnieceniem, uwięzieniem bądź
    uderzeniem, szczególnie w wyniku przypadkowego kontaktu z przedmiotami;
3) zapewniające bezpieczeństwo pracownikom uwięzionym wewnątrz kosza i umożliwiające
    niezwłoczne ich uwolnienie.
        3. Jeżeli nie jest możliwe uniknięcie ryzyka, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, przy zastosowaniu środków zabezpieczających, instaluje się linę nośną o zwiększonym współczynniku bezpieczeństwa i sprawdza się ją każdego dnia pracy.