PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 192 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹) ,

po konsultacji z Komitetem Regionów,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W ramach Europejskiego Zielonego Ładu określonego w komunikacie Komisji z dnia
    11 grudnia 2019 r. zapoczątkowano nową unijną strategię na rzecz wzrostu, której celem
    jest przekształcenie Unii w sprawiedliwe i dobrze prosperujące społeczeństwo żyjące
    w nowoczesnej, zasobooszczędnej i konkurencyjnej gospodarce. W strategii tej
    potwierdzono, że ambicją Komisji jest, by do 2050 r. Europa stała się pierwszym
    kontynentem neutralnym dla klimatu i wolnym od zanieczyszczeń, a celem strategii jest
    również ochrona zdrowia i dobrostanu obywateli przed zagrożeniami i negatywnymi
    skutkami związanymi ze środowiskiem, przy jednoczesnym zapewnieniu inkluzywnej,
    uczciwej i sprawiedliwej transformacji, tak by nikt nie został wykluczony. Ponadto
    Unia zobowiązała się do zapewnienia pełnego wdrożenia rozporządzenia Parlamentu
    Europejskiego i Rady (UE) 2021/1119 (³) oraz 8. programu działań w zakresie środowiska
    ustanowionego decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/591 (⁴), a także
    do realizacji Agendy ONZ na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 i określonych w niej
    celów zrównoważonego rozwoju.

(2) Fluorowane gazy cieplarniane to sztuczne substancje chemiczne, które są bardzo silnymi
    gazami cieplarnianymi, często kilka tysięcy razy silniejszymi niż dwutlenek węgla
    (CO₂). Wraz z CO₂, metanem i podtlenkiem azotu fluorowane gazy cieplarniane należą
    do grupy emisji gazów cieplarnianych objętych porozumieniem paryskim przyjętym na mocy
    Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) (zwanym dalej
    "porozumieniem paryskim") (⁵). Obecnie emisje fluorowanych gazów cieplarnianych
    stanowią 2,5 % całkowitych emisji gazów cieplarnianych w Unii, a w latach 1990-2014
    podwoiły się one, w przeciwieństwie do emisji innych gazów cieplarnianych, które się
    zmniejszyły.

(3) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 517/2014 (⁶) przyjęto w celu
    odwrócenia tendencji do wzrostu emisji fluorowanych gazów cieplarnianych. Jak wynika
    z oceny przygotowanej przez Komisję, rozporządzenie (UE) nr 517/2014 doprowadziło
    do zmniejszenia emisji fluorowanych gazów cieplarnianych z roku na rok. W latach
    2015-2019 podaż wodorofluorowęglowodorów (HFC) zmniejszyła się o 37 % w tonach
    metrycznych i o 47 % w tonach ekwiwalentu CO₂. Nastąpiła również wyraźna zmiana
    w kierunku stosowania rozwiązań alternatywnych o niższym współczynniku globalnego
    ocieplenia (GWP), w tym naturalnych substancji alternatywnych (na przykład powietrza,
     CO₂, amoniaku, węglowodorów i wody) w wielu rodzajach urządzeń, w których tradycyjnie
     stosowano fluorowane gazy cieplarniane.

(4) W sprawozdaniu specjalnym Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) z 2021 r.
    stwierdzono, że do 2050 r. konieczne będzie globalne zmniejszenie emisji fluorowanych
    gazów cieplarnianych nawet o 90 % w porównaniu z 2015 r. W odpowiedzi na pilną
    potrzebę podjęcia działań w dziedzinie klimatu Unia przyjęła bardziej ambitne cele
    klimatyczne w drodze rozporządzenia (UE) 2021/1119. W rozporządzeniu tym ustanowiono
    wiążący unijny wewnętrzny cel redukcji emisji gazów cieplarnianych netto (emisji
    po odliczeniu pochłaniania) do 2030 r. o co najmniej 55 % w porównaniu z poziomami
    z 1990 r. oraz cel osiągnięcia neutralności klimatycznej w Unii najpóźniej do 2050 r.
    Unia zwiększyła również swój początkowy ustalony na poziomie krajowym wkład w ramach
    porozumienia paryskiego z redukcji emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 40 %
    do 2030 r. do redukcji o co najmniej 55 %. Z oceny rozporządzenia (UE) nr 517/2014
    wynika jednak, że w kontekście nieaktualnych unijnych celów klimatycznych nie uda się
    w pełni osiągnąć ograniczenia emisji przewidzianego do 2030 r.

(5) Ze względu na globalny wzrost emisji HFC strony Protokołu montrealskiego w sprawie
    substancji zubożających warstwę ozonową z 1987 r. (zwanego dalej "Protokołem")
    zdecydowały w 2016 r. w poprawce z Kigali do Protokołu (zwanej dalej "poprawką
    z Kigali"), która została zatwierdzona w imieniu Unii przez Radę decyzją (UE)
    2017/1541 (⁷) , o wdrożeniu wycofania HFC z obrotu, czyli o ograniczeniu
    produkcji i zużycia HFC o ponad 80 % w ciągu najbliższych 30 lat. Oznacza to, że każda
    ze stron musi przestrzegać harmonogramu ograniczania zużycia i produkcji HFC, a także
    zapewnić system wydawania licencji przywozu i wywozu oraz sprawozdawczość dotyczącą
    HFC. Szacuje się, że sama poprawka z Kigali pozwoli zapobiec dodatkowemu ociepleniu
    o 0,4 °C do końca bieżącego stulecia.

(6) Istotne jest, aby niniejsze rozporządzenie zapewniło wywiązanie się Unii
    w perspektywie długoterminowej z zobowiązań międzynarodowych przewidzianych w poprawce
    z Kigali, w szczególności w odniesieniu do ograniczenia zużycia i produkcji HFC oraz
    do wymogów sprawozdawczości i licencjonowania, w szczególności dzięki stopniowemu
    wygaszaniu produkcji i dodaniu kroków ograniczających wprowadzanie HFC do obrotu
    po 2030 r.

(7) Niektóre fluorowane gazy cieplarniane podlegające niniejszemu rozporządzeniu to
    substancje per- i polifluoroalki- lowe (PFAS) lub substancje, co do których
    dowiedziono lub podejrzewa się, że rozkładają się na PFAS. PFAS to chemikalia odporne
    na degradację oraz potencjalnie negatywnie wpływające na zdrowie i środowisko.
    Zgodnie z zasadą ostrożności podmioty powinny rozważyć zastosowanie rozwiązań
    alternatywnych, o ile są one dostępne, mniej szkodliwych dla zdrowia, środowiska
    i klimatu. W 2023 r. Europejskiej Agencji Chemikaliów przedłożono wniosek na mocy
    rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (⁸) dotyczący
    ograniczenia produkcji, wprowadzania do obrotu i stosowania PFAS, w tym fluorowanych
    gazów cieplarnianych. Rozważając potencjalne ograniczenia dotyczące PFAS, Komisja
    i państwa członkowskie powinny wziąć pod uwagę dostępność wspomnianych rozwiązań
    alternatywnych.

(8) W celu zapewnienia spójności z obowiązkami określonymi w Protokole współczynnik
    globalnego ocieplenia w przypadku HFC należy obliczać na podstawie skutków
    oddziaływania jednego kilograma tego gazu na ocieplenie klimatu w ciągu 100 lat
    w porównaniu z oddziaływaniem jednego kilograma CO₂, w oparciu o czwarte sprawozdanie
    oceniające przyjęte przez IPCC. W przypadku innych fluorowanych gazów cieplarnianych
    należy stosować szóste sprawozdanie oceniające IPCC. Ponieważ należy szybko ograniczyć
    emisje gazów cieplarnianych, aby nie zaprzepaścić możliwości osiągnięcia celu
    określonego w porozumieniu paryskim, tj. ograniczenia globalnego ocieplenia do 1,5 °C,
    współczynnik globalnego ocieplenia w ciągu 20 lat w przypadku gazów cieplarnianych
    staje się coraz bardziej istotny. W związku z tym w miarę dostępności należy podać
    współczynnik globalnego ocieplenia w ciągu 20 lat, aby uzyskać dokładniejsze
    informacje na temat wpływu substancji objętych zakresem stosowania niniejszego
    rozporządzenia na klimat. Komisja powinna upowszechniać wiedzę na temat współczynnika
    globalnego ocieplenia w ciągu 20 lat w przypadku fluorowanych gazów cieplarnianych.

(9) Celowe uwalnianie substancji fluorowanych do atmosfery, w przypadku gdy jest to
    niezgodne z prawem, stanowi poważne naruszenie niniejszego rozporządzenia i powinno
    być wyraźnie zakazane. Operatorzy i producenci urządzeń powinni być zobowiązani
    do zapobiegania w jak największym stopniu wyciekom takich substancji, w tym przez
    prowadzenie kontroli szczelności najistotniejszych urządzeń. Jeżeli uwolnienie
    substancji fluorowanych jest konieczne ze względów technicznych, operatorzy powinni
    stosować wszelkie możliwe do wykonania pod względem technicznym i ekonomicznym środki
    zapobiegające uwalnianiu takich substancji do atmosfery, w tym przez ponowne
    wychwytywanie emitowanych gazów.

(10) Fluorek sulfurylu to inny bardzo silny gaz cieplarniany, który może być emitowany
    gdy jest stosowany do fumigacji. Operatorzy wykorzystujący fluorek sulfurylu
    do fumigacji powinni dokumentować stosowanie środków wychwytywania i zbierania tego
    gazu, lub, jeżeli wychwytywanie nie jest możliwe pod względem technicznym lub
    ekonomicznym, powinni to uzasadnić.

(11) Ponieważ proces produkcji niektórych związków fluorowanych może prowadzić do emisji
    innych fluorowanych gazów cieplarnianych jako produktów ubocznych, niszczenie takich
    emitowanych gazów stanowiących produkt uboczny lub ich odzysk do późniejszego
    zastosowania powinny być warunkiem wprowadzania fluorowanych gazów cieplarnianych
    do obrotu. Producenci i importerzy powinni być zobowiązani do dokumentowania środków
    łagodzących przyjętych w celu zapobiegania emisjom trifluorometanu w procesie
    produkcji oraz do przedstawiania dowodów na zniszczenie tych produktów ubocznych lub
    ich odzysk do późniejszego użycia zgodnie z najlepszymi dostępnymi technikami.
    W chwili wprowadzenia fluorowanych gazów cieplarnianych do obrotu należy przedłożyć
    deklarację zgodności.

(12) Aby zapobiegać emisjom substancji fluorowanych, należy ustanowić przepisy dotyczące
    odzysku substancji z produktów i urządzeń oraz zapobiegania wyciekom takich
    substancji. Pianki zawierające fluorowane gazy cieplarniane należy przetwarzać zgodnie
    z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/19/UE (⁹). W celu zmaksymalizowania
    redukcji emisji obowiązki w zakresie odzysku należy również rozszerzyć na właścicieli
    budynków i na przedsiębiorców budowlanych w przypadku usuwania niektórych pianek
    z budynków. Ponieważ odzysk, recykling i regeneracja fluorowanych gazów cieplarnianych
    są zgodne z zasadami gospodarki o obiegu zamkniętym, przepisy dotyczące odzysku
    substancji wprowadza się również w świetle komunikatów Komisji z dni 10 marca 2020 r.
    pt. "Nowa strategia przemysłowa dla Europy", 11 marca 2020 r. pt. "Nowy plan
    działania UE dotyczący gospodarki o obiegu zamkniętym na rzecz czystszej i bardziej
    konkurencyjnej Europy", 14 października 2020 r. pt. "Strategia w zakresie chemikaliów
    na rzecz zrównoważoności na rzecz nietoksycznego środowiska", 5 maja 2021 r. pt.
    "Aktualizacja nowej strategii przemysłowej z 2020 r. - tworzenie silniejszego
    jednolitego rynku sprzyjającego odbudowie Europy" oraz 12 maja 2021 r. pt. "
    Droga do zdrowej planety dla wszystkich - Plan działania UE na rzecz eliminacji
    zanieczyszczeń wody, powietrza i gleby".

(13) Prawidłowe funkcjonowanie urządzeń chłodzących i mrożących w znacznej mierze zależy
    od stosowania fluorowanych gazów cieplarnianych, a urządzenia te należą
    do najistotniejszych kategorii, jeśli chodzi o gospodarowanie odpadami ze sprzętu
    elektrycznego i elektronicznego. Zgodnie z zasadą "zanieczyszczający płaci"
    i aby zapewnić właściwe gospodarowanie odpadami pochodzącymi z tych szkodliwych gazów,
    obowiązki związane z rozszerzoną odpowiedzialnością producentów w przypadku zużytego
    sprzętu elektrycznego i elektronicznego powinny obejmować również gospodarowanie
    fluorowanymi gazami cieplarnianymi zawartymi lub stosowanymi w zużytym sprzęcie
    elektrycznym i elektronicznym. W dyrektywie 2012/19/UE określono obowiązki finansowe
    producentów dotyczące odpadów ze sprzętu elektrycznego i elektronicznego. Niniejsze
    rozporządzenie uzupełnia tę dyrektywę przez wprowadzenie wymogu finansowania
    zbierania, przetwarzania, odzysku, przyjaznego dla środowiska unieszkodliwiania,
    recyklingu, regeneracji lub niszczenia fluorowanych gazów cieplarnianych wymienionych
    w załącznikach I i II do niniejszego rozporządzenia, pochodzących z produktów
    i urządzeń, które zawierają te gazy lub których działanie jest od nich zależne i które
    są zużytymi urządzeniami elektrycznymi lub elektronicznymi.

(14) Urządzenia chłodnicze i klimatyzacyjne znajdujące się w środkach transportu
    charakteryzują się szczególnie wysokimi wskaźnikami wycieków ze względu na drgania
    występujące podczas transportu. Operatorzy większości środków transportu powinni
    prowadzić kontrole szczelności lub instalować systemy wykrywania wycieków i odzyskiwać
    fluorowane gazy cieplarniane stosowane w takich urządzeniach ruchomych. Tak jak
    operatorzy innych urządzeń objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia,
    operatorzy urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych na statkach powinni
    być zobowiązani do podjęcia działań zabezpieczających, aby zapobiec wyciekowi
    fluorowanych gazów cieplarnianych, a w przypadku wykrycia takiego wycieku powinni
    naprawiać go bez zbędnej zwłoki. Ze względu na międzynarodowy charakter żeglugi ważne
    jest, aby Unia i jej państwa członkowskie, w ramach swoich odpowiednich kompetencji,
    współpracowały z państwami trzecimi, aby zapewnić zapobieganie zbędnym emisjom
    fluorowanych gazów cieplarnianych w tym sektorze, w tym podczas instalacji,
    konserwacji lub serwisowania, naprawy i odzysku z urządzeń chłodniczych
    i klimatyzacyjnych na statkach. Podczas przeglądu wdrożenia niniejszego rozporządzenia
    Komisja powinna ocenić wykonalność objęcia statków zakresem stosowania środków
    ograniczania emisji.

(15) W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1139 (¹⁰) i aktach
    wykonawczych do niego ustanowiono przepisy dotyczące umiejętności i wiedzy wymaganych
    od osób fizycznych prowadzących konserwację lub serwisowanie podzespołów statków
    powietrznych. Aby zapobiec niepotrzebnym emisjom fluorowanych gazów cieplarnianych
    w tym sektorze, w tym podczas instalacji, konserwacji lub serwisowania, naprawy
    i odzysku z urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych znajdujących się w statkach
    powietrznych, należy uwzględnić kompetencje wymagane w regularnym procesie
    aktualizacji specyfikacji certyfikacyjnych i innych szczegółowych specyfikacji,
    dopuszczalne sposoby zapewnienia zgodności z wymogami oraz materiały zawierające
    wytyczne dotyczące stosowania tego rozporządzenia.

(16) Aby przyczynić się do realizacji celów klimatycznych Unii oraz zachęcić
    do korzystania z technologii mających zerowy lub niewielki wpływ na klimat, które mogą
    być związane z wykorzystywaniem substancji toksycznych, łatwopalnych lub
    znajdujących się pod wysokim ciśnieniem, lub z innymi istotnymi zagrożeniami, państwa
    członkowskie powinny wprowadzić odpowiednie środki odpowiadające na zapotrzebowanie
    na wykwalifikowany personel, tak aby szkolono i certyfikowano wiele osób fizycznych,
    które wykonują czynności związane z fluorowanymi gazami cieplarnianymi i technologią
    służącą ich zastąpieniu lub ograniczeniu ich stosowania. Środki takie powinny
    obejmować środki w branży pomp ciepła, w której wzrośnie - między innymi w świetle
    celów określonych w komunikacie Komisji z dnia 18 maja 2022 r. w sprawie planu
    REPowerEU - zapotrzebowanie na pracowników posiadających umiejętności niezbędne
    do instalowania i serwisowania pomp ciepła opartych na nowatorskich technologiach
    chłodniczych objętych różnymi wymogami bezpieczeństwa i wymogami technicznymi. Aby
    zwiększyć liczbę wyszkolonych osób, państwa członkowskie mogłyby na przykład
    wykorzystać wsparcie ze strony partnerstw publiczno-prywatnych zainicjowanych w ramach
    europejskiego programu na rzecz umiejętności. Szkolenie powinno obejmować informacje
    o aspektach efektywności energetycznej, rozwiązaniach alternatywnych wobec
    fluorowanych gazów cieplarnianych oraz obowiązujących przepisach i normach
    technicznych. Programy certyfikacji i szkolenia ustanowione na podstawie
    rozporządzenia (UE) nr 517/2014, które można włączyć do krajowych systemów szkolenia
    zawodowego, należy poddać przeglądowi lub dostosować w taki sposób, aby umożliwić
    technikom bezpieczne postępowanie z alternatywnymi technologiami. Istniejące
    certyfikaty wydane na podstawie rozporządzenia (UE) nr 517/2014 powinny pozostać
    ważne.

(17) W maju 2022 r. Komisja przedstawiła plan REPowerEU. W planie tym zawarto cel
    polegający na wprowadzeniu 10 mln hydronicznych pomp ciepła do 2027 r. i podwojeniu
    tempa instalowania pomp ciepła do 2030 r., tak by do 2030 r. zainstalowano dodatkowo
    co najmniej 30 mln pomp ciepła. Wprawdzie w wyniku środków przewidzianych w niniejszym
    rozporządzeniu sektor pomp ciepła przestawi się na czynniki chłodnicze o niższym GWP,
    jednak zwiększenie wykorzystania pomp ciepła zgodnie z planem REPowerEU może wpłynąć
    na dostępność HFC na rynku unijnym i będzie częściowo zależeć od wprowadzenia na rynek
    technologii alternatywnych przed wejściem w życie zakazów wprowadzania do obrotu
    przewidzianych w załączniku IV oraz od liczby wykorzystywanych pomp ciepła nadal
    wymagających gazów o wyższym GWP. Komisja powinna ściśle monitorować rozwój sytuacji
    na rynku, w tym zmiany cen fluorowanych gazów cieplarnianych wymienionych w sekcji 1
    załącznika I, oraz co najmniej raz w roku oceniać, czy istnieją poważne niedobory,
    które mogłyby zagrozić osiągnięciu celów REPowerEU w zakresie instalowania pomp
    ciepła. Jeżeli Komisja stwierdzi, że takie niedobory istnieją, możliwe powinno być
    udostępnienie dodatkowych kontyngentów HFC dla sektora pomp ciepła, dodatkowo
    w stosunku do kontyngentów określonych w załączniku VII.

(18) Jeżeli dostępne są odpowiednie rozwiązania alternatywne wobec stosowania określonych
    fluorowanych gazów cieplarnianych, należy zakazać wprowadzania do obrotu nowych
    urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych, urządzeń ochrony przeciwpożarowej, które
    zawierają fluorowane gazy cieplarniane lub których działanie jest zależne od tych
    gazów, oraz pianek i aerozoli technicznych, które zawierają fluorowane gazy
    cieplarniane. Z zastrzeżeniem szczególnych warunków takie zakazy nie powinny mieć
    zastosowania do części potrzebnych do naprawy lub serwisowania już zainstalowanych
    urządzeń, tak by naprawa i konserwacja takich urządzeń była możliwa przez cały okres
    ich użytkowania. Jeżeli rozwiązania alternatywne nie są dostępne lub nie można ich
    stosować ze względów technicznych lub bezpieczeństwa lub jeżeli skorzystanie z takich
    rozwiązań alternatywnych wiązałoby się z nieproporcjonalnymi kosztami, Komisja powinna
    mieć możliwość udzielić autoryzacji na zwolnienie na okres maksymalnie 4 lat,
    aby umożliwić wprowadzanie takich produktów i urządzeń do obrotu. Możliwe powinno być
    przedłużenie tego zwolnienia, jeżeli po ocenie nowego uzasadnionego wniosku
    o zwolnienie Komisja stwierdzi w drodze procedury komitetowej, że nadal brakuje
    rozwiązań alternatywnych.

(19) Komisja powinna zachęcać europejskie organizacje normalizacyjne do opracowania
    i aktualizacji odpowiednich norm zharmonizowanych, aby zapewnić sprawne stosowanie
    określonych w niniejszym rozporządzeniu ograniczeń dotyczących wprowadzania do obrotu.
    Państwa członkowskie powinny zapewnić aktualizację krajowych norm bezpieczeństwa
    i przepisów budowlanych w celu odzwierciedlenia odpowiednich norm międzynarodowych
    i europejskich, w tym norm Międzynarodowej Komisji Elektrotechnicznej IEC 60335-2-89
    i IEC 60335-2-40.

(20) W produkcji inhalatorów ciśnieniowych z dozownikiem do podawania składników
    farmaceutycznych wykorzystuje się znaczną część wszystkich HFC zużywanych obecnie
    w Unii. Dostępne są alternatywne opcje, niedawno opracowane przez przemysł, które
    obejmują inhalatory ciśnieniowe z dozownikiem wykorzystujące jako propelent fluorowane
    gazy cieplarniane o niższym GWP. W niniejszym rozporządzeniu włączono sektor
    inhalatorów ciśnieniowych z dozownikiem do systemu kontyngentów HFC, zachęcając w ten
    sposób przemysł do szukania czystszych alternatyw. W celu umożliwienia płynnej
    transformacji mechanizm kontyngentów przewidziany dla sektora inhalatorów
    ciśnieniowych z dozownikiem na lata 2025-2026 zagwarantuje pełne kontyngenty
    odpowiadające aktualnemu udziałowi tego sektora w rynku, a pełny poziom redukcji, taki
    jak w pozostałych sektorach objętych systemem kontyngentów, zostanie osiągnięty
    dopiero w 2030 r. HFC stosowane jako propelent w inhalatorach ciśnieniowych
    z dozownikiem mają kluczowe znaczenie dla zdrowia pacjentów cierpiących na choroby
    układu oddechowego, takie jak astma i przewlekła obturacyjna choroba płuc. Inhalatory
    ciśnieniowe z dozownikiem są produktami medycznymi podlegającymi rygorystycznym
    ocenom, w tym badaniom klinicznym, w celu zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów.
    Współpraca między Komisją, właściwymi organami w państwach członkowskich i Europejską
    Agencją Leków powinna ułatwić sprawne zatwierdzanie inhalatorów ciśnieniowych
    z dozownikiem wykorzystujących fluorowane gazy cieplarniane o niskim GWP oraz
    rozwiązania alternatywne wobec fluorowanych gazów cieplarnianych, a tym samym zapewnić
    przejście na czystsze rozwiązania.

(21) Jeżeli odpowiednie technicznie rozwiązania alternatywne są dostępne i zgodne z unijną
    polityką konkurencji, należy zakazać wprowadzania do użytku nowych rozdzielnic
    elektrycznych zawierających dane fluorowane gazy cieplarniane. Jeżeli konieczna jest
    rozbudowa istniejących urządzeń elektrycznych, można dodać dodatkowy przedział gazowy
    lub przedziały gazowe z fluorowanymi gazami cieplarnianymi o takim samym GWP
    jak istniejące przedziały gazowe, o ile zastosowanie technologii wykorzystującej
    fluorowane gazy cieplarniane o niższym GWP wiązałoby się z wymianą całego urządzenia
    elektrycznego.

(22) Aby ograniczyć potrzebę produkcji pierwotnego heksafluorku siarki (SF₆), należy
    zwiększyć zdolność do regeneracji SF₆ z istniejących urządzeń. O ile nie zagraża to
    bezpiecznemu funkcjonowaniu sieci elektrycznych i elektrowni, należy unikać stosowania
    pierwotnego SF₆ w rozdzielnicach elektrycznych, jeżeli jest to możliwe do wykonania
    pod względem technicznym i jeżeli dostępny jest SF₆ po regeneracji lub z recyklingu.

(23) Aby ograniczyć pośredni wpływ eksploatacji urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych
    oraz pomp ciepła na klimat, należy w dalszym ciągu stosować maksymalne zużycie energii
    takich urządzeń określone w odpowiednich środkach wykonawczych przyjętych na podstawie
    dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE (¹¹) jako podstawę do wyłączenia
    określonych rodzajów urządzeń z zakazu stosowania fluorowanych gazów cieplarnianych.

(24) Należy zakazać stosowania pojemników na fluorowane gazy cieplarniane
    nienadających się do ponownego napełnienia, ponieważ po opróżnieniu tych pojemników
    nieuchronnie pozostaje w nich pewna ilość czynnika chłodniczego, który następnie jest
    uwalniany do atmosfery. W niniejszym rozporządzeniu należy zakazać ich wywozu,
    przywozu, wprowadzania do obrotu, późniejszych dostaw lub udostępniania na rynku oraz
    stosowania, z wyjątkiem zastosowań laboratoryjnych i analitycznych. Aby zapewnić
    ponowne napełnianie i niewyrzucanie pojemników na fluorowane gazy cieplarniane
    nadających się do ponownego napełniania, należy wymagać od podmiotów, aby przy
    wprowadzaniu do obrotu przedstawiali deklarację zgodności potwierdzającą,
    że zorganizowany jest zwrot pojemników nadających się do ponownego napełnienia w celu
    ich ponownego napełnienia.

(25) Zgodnie z poprawką z Kigali zakazany jest wywóz HFC z państw będących stronami
    Protokołu do państw niebędących jego stronami. Taki zakaz jest ważnym krokiem
    w kierunku stopniowego wycofywania HFC. Niektóre strony Protokołu uważają jednak,
    że zakaz ten nie wystarcza, aby rozwiązać problemy środowiskowe związane z wywozem
    HFC. Niektóre kraje rozwijające się będące stronami Protokołu poruszyły problem wywozu
    na ich rynki przez inne strony nieefektywnych urządzeń chłodniczych
    i klimatyzacyjnych, wykorzystujących przestarzałe czynniki chłodnicze i czynniki
    chłodnicze o wysokim GWP, przez co bardziej potrzebne staje się serwisowanie. Taka
    sytuacja jest szczególnie problematyczna w krajach rozwijających się o ograniczonych
    zasobach i zdolnościach do ograniczania emisji i do odzysku, a także w przypadku
    używanego sprzętu o krótkim przewidywanym okresie eksploatacji oraz nowego sprzętu,
    który jest w użytku, lecz którego okres eksploatacji dobiega końca. W ramach
    globalnych wysiłków Unii na rzecz łagodzenia zmiany klimatu, z myślą o wspieraniu
    realizacji celów Protokołu i zgodnie z tym, co przewidziano już w rozporządzeniu
    Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1005/2009 (¹²), należy zakazać wywozu
    niektórych używanych i nowych urządzeń, które zawierają fluorowane gazy cieplarniane
    o wysokim GWP lub których działanie jest od nich zależne. Ten zakaz wywozu powinien
    mieć zastosowanie wyłącznie w przypadkach, gdy urządzenia podlegają zakazowi
    na podstawie załącznika IV, a jednocześnie spełniają wymogi określone w art. 22
    ust. 3.

(26) Aby ułatwić egzekwowanie zakazów dotyczących wprowadzania do obrotu i ograniczeń
    dotyczących produktów i urządzeń, które zawierają fluorowane gazy cieplarniane lub
    których działanie jest zależne od tych gazów, w tym gdy są one wprowadzane do obrotu
    w pojemnikach, istotne jest ustanowienie niezbędnych wymogów dotyczących etykietowania
    takich towarów.

(27) Desfluran - bardzo silny gaz cieplarniany - jest uwalniany, gdy stosuje się go jako
    wziewny środek znieczulający. Ponieważ istnieją rozwiązania alternatywne o słabszym
    działaniu cieplarnianym, stosowanie desfluranu powinno być dozwolone tylko wtedy,
    gdy z rozwiązań tych nie można skorzystać z przyczyn medycznych. Jeżeli zastosowanie
    ma odstępstwo zezwalające na stosowanie desfluranu, powinien on być wychwytywany,
    podobnie jak wszystkie inne gazy, a zakład opieki zdrowotnej powinien przechowywać
    dowody wskazujące uzasadnienie medyczne odstępstwa.

(28) Aby wdrożyć Protokół, w tym osiągnąć stopniowe ograniczanie ilości HFC, Komisja
    powinna nadal przydzielać poszczególnym producentom i importerom kontyngenty
    na wprowadzanie HFC do obrotu, zapewniając, aby nie został przekroczony całkowity
    limit ilościowy dozwolony na podstawie Protokołu. W drodze wyjątku Komisja powinna
    mieć możliwość zwolnienia na okres do 4 lat z wymogów kontyngentów HFC
    do wykorzystania w szczególnych zastosowaniach lub szczególnych kategoriach produktów
    lub urządzeń. Powinno być możliwe przedłużenie tego zwolnienia, jeżeli po ocenie
    nowego uzasadnionego wniosku o zwolnienie Komisja stwierdzi w drodze procedury
    komitetowej, że nadal brakuje rozwiązań alternatywnych. Aby chronić integralność
    stopniowej redukcji ilości HFC wprowadzanych do obrotu, należy w dalszym ciągu wliczać
    do systemu kontyngentów HFC zawarte w urządzeniach.

(29) Początkowo obliczenia wartości odniesienia i przydziału kontyngentów poszczególnym
    producentom i importerom były oparte na podstawie ilości HFC, które zgłosili oni jako
    wprowadzone do obrotu w okresie odniesienia 2009-2012. Aby jednak nie wykluczać
    podmiotów z wchodzenia na rynek lub rozszerzania działalności, należy zarezerwować
    mniejszą część całkowitego maksymalnego limitu ilościowego dla producentów
    i importerów, którzy wcześniej nie wprowadzali HFC do obrotu, oraz dla producentów
    i importerów, którzy posiadają wartość odniesienia i chcieliby zwiększyć swój
    przydział kontyngentu.

(30) Komisja powinna zapewnić, przez przeliczanie wartości odniesienia i kontyngentów
    przynajmniej co 3 lata, aby podmioty mogły kontynuować swoją działalność na podstawie
    średnich wielkości wprowadzonych do obrotu w ostatnich latach, co obejmuje również
    podmioty, które nie posiadały wcześniej wartości odniesienia.

(31) W imieniu Unii Komisja corocznie składa Sekretariatowi Ozonowemu sprawozdania
    dotyczące przywozu i wywozu wodorofluorowęglowodorów kontrolowanych na podstawie
    Protokołu. Mimo iż państwa członkowskie odpowiadają za przekazywanie sprawozdań
    dotyczących produkcji i niszczenia wodorofluorowęglowodorów, Komisja powinna
    przedstawiać wstępne dane dotyczące tych działań, aby ułatwić Sekretariatowi Ozonowemu
    wczesne obliczanie zużycia w Unii, a także dane dotyczące emisji HFC-23. W razie braku
    powiadomień przedłużających stosowanie klauzuli dotyczącej regionalnej organizacji
    integracji gospodarczej Komisja powinna kontynuować sporządzanie sprawozdań rocznych,
    a jednocześnie zapewnić państwom członkowskim wystarczający czas na przegląd
    przekazanych przez siebie wstępnych danych w celu uniknięcia niespójności.

(32) Uwzględniając wartość rynkową przydzielonego kontyngentu, należy ustalić cenę jego
    przydziału. Pozwala to uniknąć dalszej fragmentacji rynku szkodliwej dla tych
    podmiotów, które potrzebują HFC i są już zależne od handlu HFC na rynku schyłkowym.
    Zakłada się, że podmioty, które nie zdecydują się na zadeklarowanie i opłacenie
    żadnego kontyngentu, do którego miałyby prawo w roku poprzedzającym lub w latach
    poprzedzających obliczenie wartości odniesienia, podjęły decyzję o opuszczeniu rynku,
    a więc nie uzyskują nowej wartości odniesienia. Część przychodów należy wykorzystać
    na pokrycie kosztów administracyjnych.

(33) Aby utrzymać elastyczność rynku HFC luzem, podmioty, dla których ustalono wartość
    odniesienia, powinny mieć możliwość przenoszenia kontyngentów na rzecz innych
    producentów lub importerów w Unii lub na rzecz innych producentów lub importerów,
    którzy są reprezentowani w Unii przez wyłącznego przedstawiciela.

(34) Komisja powinna utworzyć i obsługiwać centralnie tzw. portal fluorowanych gazów
    cieplarnianych, aby zarządzać kontyngentami na wprowadzanie HFC do obrotu,
    rejestrowaniem zainteresowanych podmiotów i sprawozdawczością dotyczącą wszystkich
    substancji i urządzeń wprowadzanych do obrotu, w szczególności gdy urządzenia te są
    fabrycznie napełniane HFC i nie zostały wprowadzone do obrotu przed napełnieniem.
    W celu zapewnienia, aby na portalu fluorowanych gazów cieplarnianych mogli się
    rejestrować wyłącznie rzeczywiste podmioty handlujące, należy ustanowić specjalne
    warunki. Ważna rejestracja na portalu fluorowanych gazów cieplarnianych powinna
    stanowić licencję, której posiadanie stanowi podstawowy wymóg wynikający z Protokołu
    w odniesieniu do monitorowania handlu HFC i zapobiegania nielegalnej działalności
    w tym zakresie.

(35) Aby zapewnić automatyczne kontrole celne w czasie rzeczywistym na poziomie wysyłki,
    a także elektroniczną wymianę i przechowywanie informacji przedstawionych organom
    celnym na temat wszystkich wysyłek fluorowanych gazów cieplarnianych, oraz produktów
    i urządzeń objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia, które są
    przedstawiane organom celnym w państwach członkowskich (zwanym dalej "organami
    celnymi") należy ustanowić wzajemne połączenie portalu fluorowanych gazów
    cieplarnianych z unijnym środowiskiem jednego okienka w dziedzinie ceł ustanowionym
    rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2399 (¹³).

(36) Aby umożliwić monitorowanie skuteczności niniejszego rozporządzenia, zakres
    obowiązków sprawozdawczych należy rozszerzyć na inne substancje fluorowane, które
    charakteryzują się znaczącym GWP lub co do których zachodzi prawdopodobieństwo,
    że zastępują stosowanie fluorowanych gazów cieplarnianych. Z tego samego powodu
    niszczenie fluorowanych gazów cieplarnianych oraz przywóz do Unii tych gazów zawartych
    w produktach i urządzeniach powinny również podlegać obowiązkowi sprawozdawczemu.
    Należy określić progi de minimis, aby uniknąć wszelkich nieproporcjonalnych obciążeń
    administracyjnych, w szczególności w przypadku mikroprzedsię- biorstw oraz małych
    i średnich przedsiębiorstw zdefiniowanych w załączniku do zalecenia Komisji
    2003/361/WE (¹⁴), jeżeli nie prowadzi to do niezgodności z Protokołem.

(37) Aby zapewnić dokładność sprawozdań dotyczących znacznych ilości substancji
    i uwzględnianie ilości HFC, którymi urządzenia są fabrycznie napełnione, w unijnym
    systemie kontyngentów, powinna być wymagana weryfikacja przez niezależne osoby
    trzecie.

(38) Stosowanie spójnych danych wysokiej jakości na potrzeby sprawozdawczości w zakresie
    emisji fluorowanych gazów cieplarnianych jest istotne, aby zapewnić jakość
    sprawozdawczości w zakresie emisji na podstawie porozumienia paryskiego. Ustanowienie
    przez państwa członkowskie systemów składania sprawozdań w zakresie emisji
    fluorowanych gazów cieplarnianych zapewniłoby spójność z rozporządzeniem Parlamentu
    Europejskiego i Rady (UE) 2018/1999 (¹⁵). Gromadzenie przez podmioty danych dotyczących
    wycieków fluorowanych gazów cieplarnianych z urządzeń na podstawie niniejszego
    rozporządzenia mogłoby znacznie usprawnić te systemy składania sprawozdań w zakresie
    emisji. Powinno to również prowadzić do lepszego szacowania emisji fluorowanych gazów
    cieplarnianych w krajowych inwentaryzacjach gazów cieplarnianych.

(39) Aby ułatwić kontrole celne, należy określić informacje, które mają być przekazywane
    organom celnym w przypadkach przywozu lub wywozu gazów, produktów i urządzeń objętych
    zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia, a także należy określić zadania
    organów celnych i, w stosownych przypadkach, organów nadzoru rynku, w przypadku
    gdy wdrażają one zakazy i ograniczenia dotyczące przywozu lub wywozu tych substancji,
    produktów i urządzeń. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
    2019/1020 (¹⁶), które zawiera przepisy dotyczące nadzoru rynku i kontroli produktów
    wprowadzanych na rynek Unii, ma zastosowanie do substancji, produktów i urządzeń
    objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia w zakresie, w jakim
    nie istnieją przepisy szczegółowe regulujące bardziej szczegółowo określone aspekty
    nadzoru rynku i egzekwowania przepisów. Jeżeli w niniejszym rozporządzeniu
    ustanawia się przepisy szczególne, na przykład dotyczące kontroli celnych, te bardziej
    szczegółowe przepisy mają pierwszeństwo i uzupełniają w ten sposób przepisy określone
    w rozporządzeniu (UE) 2019/1020. Aby zapewnić ochronę środowiska, niniejsze
    rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do wszystkich form dostaw fluorowanych gazów
    cieplarnianych objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia, w tym do
    sprzedaży na odległość, o której mowa w art. 6 rozporządzenia (UE) 2019/1020.

(40) Właściwe organy państw członkowskich powinny wprowadzić wszelkie niezbędne środki,
    w tym konfiskatę i zajęcie, aby zapobiegać niezgodnemu z prawem wprowadzaniu do Unii
    lub wyprowadzaniu z Unii gazów i produktów lub urządzeń objętych zakresem stosowania
    niniejszego rozporządzenia. W każdym razie należy zakazać ponownego wywozu gazów,
    produktów lub urządzeń przywożonych niezgodnie z prawem, objętych zakresem stosowania
    niniejszego rozporządzenia.

(41) Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby pracownicy urzędu celnego lub inne
    upoważnione osoby zgodnie z przepisami krajowymi przeprowadzający kontrole
    na podstawie niniejszego rozporządzenia posiadali odpowiednie zasoby i wiedzę,
    na przykład przez oferowanie im szkoleń, oraz byli w wystarczającym stopniu
    przygotowani do zajmowania się przypadkami nielegalnego handlu gazami, produktami
    i urządzeniami objętymi zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia. Państwa
    członkowskie powinny wyznaczyć urzędy celne lub inne miejsca, które spełniają
    te warunki i w związku z tym są upoważnione do przeprowadzania kontroli celnych
    przywozu, wywozu i w przypadkach tranzytu.

(42) Współpraca i wymiana niezbędnych informacji między wszystkimi właściwymi organami
    państw członkowskich zaangażowanymi w wykonywanie niniejszego rozporządzenia,
    mianowicie organami celnymi, organami nadzoru rynku, organami ds. ochrony środowiska
    i wszelkimi innymi właściwymi organami odpowiedzialnymi za kontrolę, między państwami
    członkowskimi i z Komisją ma ogromne znaczenie dla zwalczania naruszeń niniejszego
    rozporządzenia, w szczególności nielegalnego handlu. Ze względu na poufny charakter
    wymiany informacji związanych z ryzykiem celnym należy w tym celu wykorzystywać system
    zarządzania ryzykiem celnym.

(43) W wykonywaniu zadań powierzonych Komisji na mocy niniejszego rozporządzenia oraz
    w celu promowania współpracy i odpowiedniej wymiany informacji między właściwymi
    organami a Komisją w przypadku kontroli zgodności i w przypadku nielegalnego handlu
    fluorowanymi gazami cieplarnianymi Komisja powinna skorzystać z pomocy Europejskiego
    Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) ustanowiony decyzją
    Komisji 1999/352/WE, EWWiS, Euratom (¹⁷). OLAF powinien mieć dostęp
    do wszystkich niezbędnych informacji ułatwiających mu wykonywanie zadań.

(44) Począwszy od 2028 r. należy zakazać przywozu i wywozu HFC, a także produktów
    i urządzeń, które zawierają HFC lub których działanie jest zależne od tych gazów,
    z i do państw niebędących stroną Protokołu. Protokół przewiduje ten zakaz od 2033 r.,
    a celem jego wcześniejszego wprowadzenia na mocy niniejszego rozporządzenia jest
    zapewnienie, aby globalne środki redukcji emisji HFC przewidziane w poprawce z Kigali
    przyniosły jak najszybciej oczekiwane korzyści dla klimatu.

(45) Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby naruszenia niniejszego rozporządzenia
    przez podmioty podlegały skutecznym, proporcjonalnym i odstraszającym karom.

(46) Państwa członkowskie powinny mieć możliwość ustanowienia przepisów dotyczących
    sankcji karnych lub administracyjnych bądź obu tych rodzajów sankcji za to samo
    naruszenie. Jeżeli państwa członkowskie nakładają zarówno sankcje karne, jak
    i administracyjne za to samo naruszenie, sankcje te nie powinny prowadzić
    do naruszenia prawa do niebycia sądzonym ani karanym dwukrotnie w postępowaniu karnym
    za ten sam czyn zabroniony (ne bis in idem), zgodnie z wykładnią Trybunału
    Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

(47) Właściwe organy państw członkowskich, w tym organy ds. ochrony środowiska, organy
    nadzoru rynku i organy celne, powinny przeprowadzać kontrole przy zastosowaniu
    podejścia opartego na analizie ryzyka, aby zapewnić zgodność z niniejszym
    rozporządzeniem. Takie podejście jest konieczne do ukierunkowania kontroli
    na te rodzaje działalności, które wiążą się z największym ryzykiem nielegalnego handlu
    fluorowanymi gazami cieplarnianymi objętymi zakresem stosowania niniejszego
    rozporządzenia lub ich niezgodnego z prawem uwalniania. Ponadto właściwe organy
    powinny przeprowadzać kontrole, jeżeli dysponują dowodami lub innymi istotnymi
    informacjami dotyczącymi potencjalnych przypadków niezgodności. W stosownych
    przypadkach i w miarę możliwości informacje takie należy przekazywać organom celnym,
    aby organy te dokonały analizy ryzyka przed przeprowadzeniem kontroli zgodnie
    z art. 47 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 (¹⁸).
    W przypadku stwierdzenia przez właściwe organy naruszenia niniejszego rozporządzenia
    ważne jest zapewnienie, aby właściwe organy odpowiedzialne za działania następcze
    po nałożeniu kar były o nich informowane, tak aby mogły w razie potrzeby dokonać
    ich egzekucji.

(48) Sygnaliści mogą zwracać uwagę właściwych organów państw członkowskich na informacje,
    co może pomóc tym organom w wykrywaniu naruszeń niniejszego rozporządzenia oraz
    umożliwić im nakładanie kar. Należy zapewnić stworzenie odpowiednich warunków
    umożliwiających sygnalistom ostrzeganie właściwych organów o faktycznych lub
    potencjalnych naruszeniach niniejszego rozporządzenia oraz skutecznie chroniących
    sygnalistów przed działaniami odwetowymi. W tym celu należy przewidzieć,
    że do zgłaszania naruszeń niniejszego rozporządzenia oraz do ochrony osób
    zgłaszających takie naruszenia zastosowanie ma dyrektywa Parlamentu Europejskiego
    i Rady (UE) 2019/1937 (¹⁹).

(49) Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej
    zadaniem sądów państw członkowskich jest zapewnienie ochrony sądowej praw osób na mocy
    prawa Unii. Ponadto art. 19 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) zobowiązuje
    państwa członkowskie do ustanowienia środków niezbędnych do zapewnienia skutecznej
    ochrony prawnej w dziedzinach objętych prawem Unii. W związku z tym państwa
    członkowskie powinny zapewnić społeczeństwu, w tym osobom fizycznym lub prawnym,
    dostęp do wymiaru sprawiedliwości zgodnie z zobowiązaniami, które państwa członkowskie
    podjęły na podstawie Konwencji o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa
    w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących
    środowiska z dnia 25 czerwca 1998 r. (²⁰) (zwanej dalej "konwencją z Aarhus").

(50) Komisja powinna ustanowić tzw. forum konsultacyjne. Forum konsultacyjne powinno
    zapewnić wyważony udział przedstawicieli państw członkowskich i przedstawicieli
    odpowiednich zainteresowanych stron, w tym organizacji środowiskowych, przedstawicieli
    stowarzyszeń pracowników opieki zdrowotnej i pacjentów, a także przedstawicieli
    producentów, operatorów i osób posiadających certyfikat. W forum konsultacyjnym
    powinna uczestniczyć, w stosownych przypadkach, Europejska Agencja Leków.

(51) W celu zwiększenia pewności prawa stosowanie, na podstawie niniejszego
    rozporządzenia, dyrektywy (UE) 2019/1937 do zgłaszania naruszeń niniejszego
    rozporządzenia oraz do ochrony osób zgłaszających takie naruszenia, powinno być
    odzwierciedlone w dyrektywie (UE) 2019/1937. Należy zatem odpowiednio zmienić
    załącznik do dyrektywy (UE) 2019/1937. Do państw członkowskich należy zapewnienie,
    aby zmiana ta znalazła odzwierciedlenie w ich krajowych środkach transpozycji
    przyjętych zgodnie z tą dyrektywą, chociaż ani zmiana, ani przyjęcie krajowych środków
    transpozycji nie stanowią warunku stosowania dyrektywy (UE) 2019/1937 do zgłaszania
    naruszeń niniejszego rozporządzenia i do ochrony osób zgłaszających takie naruszenia.

(52) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy
    powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do:

    - dowodów, które należy przedstawić, dotyczących niszczenia lub odzysku
        trifluorometanu będącego produktem ubocznym podczas produkcji innych substancji
        fluorowanych;

    - wymogów dotyczących kontroli szczelności;

    - formatu, tworzenia i prowadzenia dokumentacji;

    - minimalnych wymogów w zakresie programów certyfikacji i zaświadczeń o odbytym
         szkoleniu oraz formatu powiadomienia o programach certyfikacji i szkolenia;

    - wymogów dotyczących włączenia elementów istotnych dla wiążących ustaleń, które
        należy zawrzeć w deklaracji zgodności zawierającej dowody na to, że możliwy
        jest zwrot do ponownego napełnienia nadających się do tego pojemników;

    - ograniczonych czasowo zwolnień dotyczących produktów i urządzeń objętych zakazami
        wprowadzania do obrotu lub oddawania do użytku rozdzielnic elektrycznych;

    - formatu etykiet;

    - ograniczonych czasowo wyłączeń spod zakazów konserwacji lub serwisowania dotyczących
        stosowania HFC o określonych wartościach GWP w urządzeniach chłodniczych
        i klimatyzacyjnych oraz pompach ciepła;

    - określania praw do produkcji w odniesieniu do producentów HFC;

    - określania wartości odniesienia dla producentów i importerów dotyczących
        wprowadzania HFC do obrotu;

    - szczegółowych ustaleń dotyczących płatności należnej kwoty;

    - szczegółowych ustaleń dotyczących deklaracji zgodności odnoszących się do fabrycznie
        napełnionych urządzeń i ich weryfikacji, a także do akredytacji weryfikatorów;

    - sprawnego funkcjonowania portalu fluorowanych gazów cieplarnianych i jego zgodności
        z unijnym środowiskiem jednego okienka w dziedzinie ceł;

    - wyłączeń spod zakazów wywozu niektórych produktów i urządzeń;

    - autoryzacji handlu z podmiotami nieobjętymi Protokołem; oraz

    - szczegółów weryfikacji sprawozdań i akredytacji audytorów i formatu przedkładania
        sprawozdań.

    Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu
    Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (²¹).

(53) W celu uzupełnienia lub zmiany niektórych elementów niniejszego rozporządzenia innych
    niż istotne należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie
    z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) w odniesieniu do:

    - ustanowienia wykazu produktów i urządzeń, w przypadku których odzysk fluorowanych
        gazów cieplarnianych lub ich niszczenie są możliwe do wykonania pod względem
        technicznym i ekonomicznym, oraz określenia technologii, które należy stosować;

    - wymogów dotyczących etykietowania określonych w art. 12 ust. 4-14, w stosownych
        przypadkach, z uwagi na rozwój handlowy lub technologiczny;

    - wyłączenia z wymogów dotyczących kontyngentów w odniesieniu do HFC zgodnie
        z decyzjami stron Protokołu;

    - kwot należnych za przydział kontyngentów oraz mechanizmu przydziału pozostałych
        kontyngentów w celu zrekompensowania inflacji;

    - załącznika VII w celu umożliwienia wprowadzania do obrotu pewnej ilości fluorowanych
        gazów cieplarnianych wymienionych w załączniku I, dodatkowo w stosunku
        do kontyngentów na podstawie załącznika VII;

    - kryteriów, które właściwe organy państw członkowskich muszą uwzględniać podczas
        kontroli;

    - podlegających kontroli wymogów dotyczących monitorowania substancji oraz produktów
        i urządzeń objętych procedurą czasowego składowania lub procedurą celną;

    - metod śledzenia fluorowanych gazów cieplarnianych wprowadzonych do obrotu;

    - przepisów mających zastosowanie do dopuszczenia do swobodnego obrotu i do wywozu
        produktów i urządzeń przywożonych z i wywożonych do dowolnego państwa lub dowolnej
        regionalnej organizacji integracji gospodarczej;

    - aktualizacji współczynników globalnego ocieplenia cechujących gazy zawarte
        w wykazach; oraz

    - wykazu gazów w załącznikach I, II i III, jeżeli zespoły ds. oceny ustanowione
        w Protokole lub inne organy o równoważnym statusie stwierdzą, że te gazy mają
        znaczący wpływ na klimat i jeżeli takie gazy są wywożone, przywożone, produkowane
        lub wprowadzane do obrotu w znaczących ilościach.

    Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne
    konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były
    zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia
    13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (²²). W szczególności,
    aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach
    w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty
    w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą
    systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się
    przygotowaniem aktów delegowanych.

(54) Kwestie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez
    państwa członkowskie reguluje rozporządzenie Parlamentu Europejskiego
    i Rady (UE) 2016/679 (²³), a kwestie ochrony osób fizycznych w związku
    z przetwarzaniem danych osobowych przez Komisję reguluje rozporządzenie Parlamentu
    Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 (²⁴) , w szczególności w odniesieniu do wymogów
    dotyczących poufności i bezpieczeństwa przetwarzania, przekazywania danych osobowych
    z Komisji do państw członkowskich, zgodności przetwarzania z prawem oraz praw osób,
    których dane dotyczą, do informacji, dostępu do swoich danych osobowych oraz ich
    sprostowania.

(55) Zgodnie z art. 42 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2018/1725 skonsultowano się
    z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, który przedłożył uwagi formalne
    dnia 23 maja 2022 r.

(56) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia - a mianowicie zapobieżenie dodatkowym
    emisjom fluorowanych gazów cieplarnianych, a tym samym przyczynienie się do realizacji
    celów klimatycznych Unii i do zapewnienia zgodności z Protokołem w zakresie obowiązków
    dotyczących wodorofluorowęglowodorów - nie mogą zostać osiągnięte w sposób
    wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na transgraniczny
    charakter poruszanych problemów środowiskowych i skutki niniejszego rozporządzenia
    dla handlu wewnątrzunijnego i zewnętrznego możliwe jest ich lepsze osiągnięcie
    na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną
    w art. 5 TUE. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze
    rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(57) Do rozporządzenia (UE) nr 517/2014 należy wprowadzić szereg zmian. Dla celów jasności
    rozporządzenie to należy uchylić i zastąpić niniejszym rozporządzeniem,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: