Art. 5. 1. Operatorem usługi kluczowej jest podmiot, o którym mowa w załączniku nr 1 do ustawy, posiadający jednostkę organizacyjną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wobec którego organ właściwy do spraw cyberbezpieczeństwa wydał decyzję o uznaniu za operatora usługi kluczowej. Sektory, podsektory oraz rodzaje podmiotów określa załącznik nr 1 do ustawy.
        2. Organ właściwy do spraw cyberbezpieczeństwa wydaje decyzję o uznaniu podmiotu za operatora usługi kluczowej, jeżeli:
1) podmiot świadczy usługę kluczową;
2) świadczenie tej usługi zależy od systemów informacyjnych;
3) incydent miałby istotny skutek zakłócający dla świadczenia usługi kluczowej przez tego
    operatora.
        3. Istotność skutku zakłócającego incydentu dla świadczenia usługi kluczowej, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, określana jest na podstawie progów istotności skutku zakłócającego.
        4. W przypadku gdy podmiot świadczy usługę kluczową w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej, organ właściwy do spraw cyberbezpieczeństwa w toku postępowania administracyjnego, za pośrednictwem Pojedynczego Punktu Kontaktowego, prowadzi konsultacje z tymi państwami w celu ustalenia, czy ten podmiot został uznany w tych państwach za operatora usługi kluczowej.
        5. Okresu na przeprowadzenie konsultacji, o których mowa w ust. 4, nie wlicza się do terminów, o których mowa w art. 35 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2024 r. poz. 572).
        6. W stosunku do podmiotu, który przestał spełniać warunki, o których mowa w ust. 1 i 2, organ właściwy do spraw cyberbezpieczeństwa wydaje decyzję stwierdzającą wygaśnięcie decyzji o uznaniu za operatora usługi kluczowej.
        7. Decyzje, o których mowa w ust. 2 i 6, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.