§ 37. 1. Podstawowym kryterium oceny zagrożenia siarkowodorowego w zakładach górniczych wydobywających ropę naftową lub gaz ziemny oraz zakładach prowadzących roboty geologiczne służące poszukiwaniu lub rozpoznawaniu złóż tych kopalin jest możliwość - podczas erupcji otwartej z otworów lub odwiertów - wypływu na powierzchnię terenu płynu złożowego zawierającego siarkowodór, stwarzającego niebezpieczeństwo dla pracowników, ruchu zakładu górniczego albo zakładu oraz ludności przebywającej w pobliżu miejsca prowadzenia ruchu zakładu górniczego albo zakładu.
        2. Erupcją otwartą jest niekontrolowany wypływ płynu złożowego na powierzchnię terenu w wyniku uszkodzenia urządzeń zabezpieczających wylot otworu lub odwiertu.

        § 38. 1. W zakładach górniczych wydobywających ropę naftową lub gaz ziemny oraz zakładach prowadzących roboty geologiczne służące poszukiwaniu lub rozpoznawaniu złóż tych kopalin ustala się cztery kategorie zagrożenia siarkowodorowego.
        2. Otwór oraz odwiert o rozpoznanej wydajności wypływu ropy naftowej lub gazu ziemnego oraz rozpoznanej koncentracji siarkowodoru w ropie naftowej lub gazie ziemnym są przestrzeniami, które w zakładach górniczych wydobywających ropę naftową lub gaz ziemny oraz zakładach prowadzących roboty geologiczne służące poszukiwaniu lub rozpoznawaniu złóż tych kopalin podlegają zaliczeniu do jednej z czterech kategorii zagrożenia siarkowodorowego.
        3. Do I kategorii zagrożenia siarkowodorowego zalicza się otwór lub odwiert, z których wypływ siarkowodoru może mieć wydajność większą niż 120 m3/min.
        4. Do II kategorii zagrożenia siarkowodorowego zalicza się otwór lub odwiert, z których wypływ siarkowodoru może mieć wydajność większą niż 18 m3/min, lecz nie większą niż 120 m3/min.
        5. Do III kategorii zagrożenia siarkowodorowego zalicza się otwór lub odwiert, z których wypływ siarkowodoru może mieć wydajność większą niż 6 m3/min, lecz nie większą niż 18 m3/min.
        6. Do IV kategorii zagrożenia siarkowodorowego zalicza się otwór lub odwiert, wokół których jest możliwe powstanie stężenia siarkowodoru o wartości większej niż 5 ppm, a wypływ siarkowodoru z tego otworu lub odwiertu może mieć wydajność nie większą niż 6 m3/min.
        7. Podczas ustalania kategorii zagrożenia siarkowodorowego:
1) dla otworów lub odwiertów, z których eksploatuje się płyn złożowy przez rurki
    wydobywcze, przyjmuje się największą możliwą wydajność wypływu siarkowodoru
    wydobywającego się z otworu lub odwiertu przez ostatnią kolumnę rur okładzinowych
    podczas erupcji otwartej, przy przeciwciśnieniu na wylocie otworu równym ciśnieniu
    atmosferycznemu, z uwzględnieniem uzbrojenia wgłębnego odwiertu;
2) w rejonach nierozpoznanych geologicznie, w przypadku wiercenia otworów, wydajność
    wypływu siarkowodoru określa się szacunkowo dla danej struktury geologicznej;
3) wydajność wypływu siarkowodoru określoną szacunkowo koryguje się po opróbowaniu
    pierwszego wykonanego otworu w danej strukturze geologicznej;
4) wykorzystuje się dane zamieszczone w projekcie robót geologicznych lub uzyskane
    na podstawie badań przeprowadzonych w sąsiednich odwierconych otworach.

        § 39. 1. W zakładach górniczych wydobywających siarkę ustala się dwie kategorie zagrożenia siarkowodorowego.
        2. Przestrzeń występowania siarkowodoru w powietrzu jest przestrzenią, która w zakładach górniczych wydobywających siarkę podlega zaliczeniu do jednej z dwóch kategorii zagrożenia siarkowodorowego.
        3. Do I kategorii zagrożenia siarkowodorowego zalicza się przestrzeń, w której wartość stężenia siarkowodoru w powietrzu nie jest większa niż 5 ppm, ale jest możliwe okresowe wystąpienie stężenia siarkowodoru w powietrzu, którego wartość jest większa niż 5 ppm, w wyniku awarii instalacji lub urządzeń ochronnych.
        4. Do II kategorii zagrożenia siarkowodorowego zalicza się przestrzeń, w której jest możliwe wystąpienie siarkowodoru w powietrzu o stężeniu, którego wartość jest większa niż 5 ppm.

        § 40. 1. Dokumentacja, w oparciu o którą dokonuje się zaliczenia przestrzeni, o których mowa w § 38 ust. 2, do odpowiedniej kategorii zagrożenia siarkowodorowego, zawiera w szczególności:
1) określenie przewidywanych:
    a) własności kolektorskich skał,
    b) wypływu: wody złożowej, ropy naftowej lub gazu ziemnego,
    c) wydajności otworu lub odwiertu,
    d) ilości gazu rozpuszczonego w ropie naftowej,
    e) koncentracji siarkowodoru w:
– gazie ziemnym lub
– gazie rozpuszczonym w ropie naftowej lub w wodzie złożowej;
2) propozycję zaliczenia przestrzeni do odpowiedniej kategorii zagrożenia
    siarkowodorowego.
        2. Dokumentacja, w oparciu o którą dokonuje się zaliczenia przestrzeni, o której mowa w § 39 ust. 2, do odpowiedniej kategorii zagrożenia siarkowodorowego, zawiera w szczególności:
1) wyniki badań stężenia siarkowodoru w powietrzu;
2) propozycję zaliczenia przestrzeni do odpowiedniej kategorii zagrożenia
    siarkowodorowego.