§ 34. Podstawowym kryterium oceny zagrożenia erupcyjnego jest możliwość zaistnienia erupcji wiertniczej, rozumianej jako niekontrolowany przypływ płynu złożowego do otworu lub odwiertu, spowodowany naruszeniem równowagi między ciśnieniem złożowym a ciśnieniem wynikającym z hydrostatycznego oddziaływania słupa płuczki wiertniczej.

        § 35. 1. W zakładach górniczych wydobywających ropę naftową lub gaz ziemny oraz zakładach prowadzących roboty geologiczne służące poszukiwaniu lub rozpoznawaniu złóż tych kopalin ustala się dwie klasy zagrożenia erupcyjnego.
        2. Otwory przewidziane do wiercenia, otwory wiercone, otwory odwiercone oraz odwierty są przestrzeniami, które w zakładach górniczych wydobywających ropę naftową lub gaz ziemny oraz zakładach prowadzących roboty geologiczne służące poszukiwaniu lub rozpoznawaniu złóż tych kopalin podlegają zaliczeniu do jednej z dwóch klas zagrożenia erupcyjnego.
        3. Do klasy A zagrożenia erupcyjnego zalicza się:
1) otwór w przestrzeni nierozpoznanej geologicznie i nierozpoznanej charakterystyce
    złożowej;
2) otwór w przestrzeni rozpoznanej geologicznie o gradiencie ciśnienia złożowego
    większym niż 0,13 MPa/10 m;
3) każdy otwór, jeżeli w jego nieorurowanej części zalegają poziomy o ciśnieniu
    złożowym o wartości zbliżonej do wartości ciśnienia szczelinowania innych skał
    występujących w tej części otworu;
4) odwiert o gradiencie ciśnienia złożowego większym niż 0,13 MPa/10 m.
        4. Do klasy B zagrożenia erupcyjnego zalicza się:
1) otwór w przestrzeni rozpoznanej geologicznie i rozpoznanej charakterystyce złożowej,
2) odwiert w przestrzeni rozpoznanej geologicznie i rozpoznanej charakterystyce złożowej
- jeżeli gradient ciśnienia złożowego nie jest większy niż 0,13 MPa/10 m.
        5. Podczas ustalania klasy zagrożenia erupcyjnego dla otworu przewidzianego do wiercenia wykorzystuje się dane zamieszczone w projekcie robót geologicznych lub uzyskane na podstawie badań przeprowadzonych w sąsiednich odwierconych otworach, a następnie koryguje się je po odwierceniu otworu w danej strukturze geologicznej oraz jego opróbowaniu.

        § 36. 1. Dokumentacja, w oparciu o którą dokonuje się zaliczenia przestrzeni, o których mowa w § 35 ust. 2, do odpowiedniej klasy zagrożenia erupcyjnego, obejmuje w szczególności dane uzyskane po opróbowaniu otworu lub odwiertu.
        2. Dokumentacja zawiera w szczególności:
1) określenie:
    a) gradientów ciśnienia złożowego,
    b) wydajności otworu lub odwiertu,
    c) wykładnika gazowego w ropie naftowej lub solance;
2) propozycję zaliczenia przestrzeni, o których mowa w § 35 ust. 2, do odpowiedniej
    klasy zagrożenia erupcyjnego.
        3. Wykładnikiem gazowym, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. c, jest liczba m3wydobytego gazu ziemnego przypadająca na jednostkę masy lub objętości wydobytej z nim ropy naftowej lub solanki w tym samym przedziale czasu.