Art. 22. 1. Tworzy się Krajowy system zielonych inwestycji, w ramach którego środki pochodzące ze sprzedaży jednostek przyznanej emisji oraz środki uzyskane w wyniku przeprowadzenia aukcji, o których mowa w art. 27 ust. 3 zdanie drugie ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, gromadzone na rachunku, o którym mowa w art. 23 ust. 1 oraz 1a, są przeznaczane na:
1) dofinansowanie realizacji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
    a) programów lub projektów związanych z ochroną środowiska, w szczególności
     z ograniczeniem lub unikaniem krajowej emisji gazów cieplarnianych, pochłanianiem
     lub sekwestracją dwutlenku węgla (CO2),
    b) działań adaptacyjnych do zmian klimatu,
    c) innych działań związanych z ochroną powietrza,
    d) inwestycji realizowanych przez operatora systemu dystrybucyjnego,
    e) inwestycji w instalacje odnawialnych źródeł energii,
    f) inwestycji w jednostki kogeneracji wytwarzające energię elektryczną i ciepło
        użytkowe w wysokosprawnej kogeneracji,
    g) inwestycji mających na celu dostosowanie do przepisów prawa Unii Europejskiej
        mających na celu ochronę środowiska, w szczególności poziomów emisji ustalonych
        w decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2017/1442 z dnia 31 lipca 2017 r.
        ustanawiającej konkluzje dotyczące najlepszych dostępnych technik (BAT)
        w odniesieniu do dużych obiektów energetycznego spalania zgodnie z dyrektywą
        Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE (Dz. Urz. UE L 212 z 17.08.2017,
        str. 1),
    h) inwestycji w magazyny energii elektrycznej;
2) refinansowanie:
    a) Narodowemu Funduszowi kosztów związanych z przeznaczaniem środków tego funduszu
     niebędących wpływami pochodzącymi ze sprzedaży jednostek Kioto,
    b) wojewódzkiemu funduszowi ochrony środowiska i gospodarki wodnej, zwanemu dalej
     "wojewódzkim funduszem", kosztów związanych z przeznaczaniem środków tego funduszu
-na dofinansowanie programów lub projektów z zakresu ochrony środowiska, w tym kosztów związanych z przekazaniem środków na dochody budżetu państwa w celu dofinansowania zadań realizowanych przez państwowe jednostki budżetowe, obejmujących realizację tych programów lub projektów.
        2. Programy lub projekty, o których mowa w ust. 1, są realizowane w obszarach:
1) poprawy efektywności energetycznej w różnych sektorach gospodarki;
2) poprawy efektywności wykorzystania węgla, w tym związanej z czystymi technologiami
    węglowymi;
3) zamiany stosowanego paliwa na paliwo niskoemisyjne;
4) unikania lub redukcji emisji gazów cieplarnianych w sektorze transportu;
5) wykorzystania odnawialnych źródeł energii;
5a) inwestycji w jednostki kogeneracji wytwarzające energię elektryczną i ciepło użytkowe
     w wysokosprawnej kogeneracji;
6) unikania lub redukcji emisji metanu przez jego odzyskiwanie i wykorzystywanie
    w przemyśle wydobywczym, gospodarce odpadami i ściekami oraz w gospodarce rolnej,
    a także przez wykorzystywanie go do produkcji energii;
7) działań związanych z sekwestracją gazów cieplarnianych;
8) innych działań zmierzających do ograniczania lub unikania krajowej emisji gazów
    cieplarnianych lub pochłaniania dwutlenku węgla (CO2) oraz adaptacji do zmian klimatu;
8a) inwestycji realizowanych przez operatora systemu dystrybucyjnego;
8b) dostosowania jednostek wytwórczych do poziomów emisji ustalonych w przepisach prawa
     Unii Europejskiej mających na celu ochronę środowiska, w szczególności w decyzji
        wykonawczej Komisji (UE) 2017/1442 z dnia 31 lipca 2017 r. ustanawiającej konkluzje
        dotyczące najlepszych dostępnych technik (BAT) w odniesieniu do dużych obiektów
        energetycznego spalania zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego
        i Rady 2010/75/UE;
8c) inwestycji w magazyny energii elektrycznej;
9) prowadzenia prac badawczo-rozwojowych w zakresie wykorzystania odnawialnych źródeł
    energii oraz zaawansowanych i innowacyjnych technologii przyjaznych środowisku;
10) działalności edukacyjnej, w tym prowadzenia szkoleń wspomagających wypełnianie
     krajowych zobowiązań wynikających z Protokołu z Kioto.
        3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje programów i projektów przeznaczonych do realizacji w obszarach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 - 4, 6 - 8, 9 i 10, kierując się koniecznością wypełniania zobowiązań wynikających z przepisów prawa Unii Europejskiej i umów międzynarodowych z zakresu ochrony środowiska oraz potrzebą zapewnienia przejrzystości procedur wyboru programów i projektów, a także mając na uwadze wyznaczone obszary oraz wielkość osiąganych efektów ekologicznych.
        4. Minister właściwy do spraw klimatu, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw energii, określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje programów i projektów przeznaczonych do realizacji w obszarach, o których mowa w ust. 2 pkt 5, 5a i 8a-8c, kierując się koniecznością wypełniania zobowiązań wynikających z przepisów prawa Unii Europejskiej i umów międzynarodowych z zakresu ochrony środowiska oraz potrzebą zapewnienia przejrzystości procedur wyboru programów i projektów, a także mając na uwadze wyznaczone obszary oraz wielkość osiąganych efektów środowiskowych.