Przystąpienie do eksploatacji instalacji mogącej negatywnie oddziaływać na środowisko, z której emisja nie wymaga uzyskania pozwolenia, pociąga za sobą konieczność dokonania zgłoszenia (art. 152 ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska). Właściwym do przyjęcia tego zgłoszenia będzie organ ochrony środowiska, czyli zgodnie z art. 378 ustawy, starosta (por. art. 152 ust. 1 ustawy). W przypadku wytwarzania pól elektromagnetycznych informacje te należy przedłożyć także państwowemu wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu (art. 152 ust. 7a ustawy).

Ustawa nie zawiera przepisów pozwalających na ustalenie, które instalacje mogą „negatywnie oddziaływać na środowisko". Zamiast tego, w celu jednoznacznego wskazania instalacji objętych obowiązkiem zgłoszenia, w art. 153 upoważniono ministra właściwego do spraw ochrony środowiska do wydania rozporządzenia zawierającego stosowną listę. Wśród rodzajów instalacji, których dotyczyć mogą przepisy wydane na podstawie art. 153, wymieniono m.in. instalacje wytwarzające pola elektromagnetyczne (zob. art. 153 ust. 2 pkt 4). Jednocześnie ustalono, iż rozporządzenie powyższe może uzależniać obowiązek zgłoszenia od stosowanej techniki lub parametrów charakteryzujących wydajność lub moc instalacji.

Instalacje wytwarzające pola elektromagnetyczne zostały objęte obowiązkiem zgłoszenia na podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 2 lipca 2010 r. w sprawie rodzajów instalacji, których eksploatacja wymaga zgłoszenia, które weszło w życie z dniem 1 stycznia 2011 roku. Zgodnie z paragrafem 2 ust. 2 tego rozporządzenia są to następujące instalacje:
1) stacje elektroenergetyczne lub napowietrzne linie elektroenergetyczne o napięciu
    znamionowym nie niższym niż 110 kV,
2) instalacje radiokomunikacyjne, radionawigacyjne i radiolokacyjne, których
    równoważna moc promieniowana izotropowo wynosi nie mniej niż 15 W, emitujące pola
    elektromagnetyczne o częstotliwościach od 30 kHz do 300 GHz.

• Wróć do spisu.