Ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach przewiduje możliwość pozbawienia charakteru odpadu przedmiotu lub substancji mających co do zasady charakter odpadu. Jednym ze sposobów pozbawienia odpadu takiego charakteru jest uznanie przedmiotu lub substancji za produkt uboczny niebędący odpadem.

Przedmiot lub substancja, powstające w wyniku procesu produkcyjnego, którego podstawowym celem nie jest ich produkcja, mogą być uznane za produkt uboczny niebędący odpadem, jeżeli są łącznie spełnione następujące warunki (zob. art. 10 ustawy):

1) dalsze wykorzystywanie przedmiotu lub substancji jest pewne;
2) przedmiot lub substancja mogą być wykorzystywane bezpośrednio bez dalszego
przetwarzania, innego niż normalna praktyka przemysłowa;
3) przedmiot lub substancja są produkowane jako integralna część procesu produkcyjnego;
4) przedmiot lub substancja spełniają wszystkie istotne wymagania, w tym prawne,
w zakresie produktu, ochrony środowiska oraz życia i zdrowia ludzi, dla określonego
wykorzystania danego przedmiotu lub danej substancji i wykorzystanie takie
nie doprowadzi do ogólnych negatywnych oddziaływań na środowisko, życie lub zdrowie
ludzi;
5) przedmiot lub substancja spełniają szczegółowe warunki uznania danego przedmiotu lub
danej substancji za produkt uboczny, jeżeli zostały one określone w przepisach prawa
Unii Europejskiej albo w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 6.

Substancje lub przedmioty, które przestały spełniać warunki i wymagania przesądzające o uznaniu ich za produkty uboczne, automatycznie stają się odpadami (zob. art. 13 ust. 2 ustawy).

• Wróć do spisu.