Do obowiązków prowadzącego instalację (podmiot uprawniony na podstawie określonego tytułu prawnego do władania instalacją w celu jej eksploatacji zgodnie z wymaganiami ochrony środowiska) i użytkownika urządzenia (podmiot uprawniony na podstawie określonego tytułu prawnego do władania urządzeniem w celu jego eksploatacji zgodnie z wymaganiami ochrony środowiska), których funkcjonowanie skutkuje wprowadzaniem do środowiska znacznych ilości substancji lub energii, należy prowadzenie ciągłych pomiarów wielkości emisji (por. art.147 ust. 2 ustawy).
        Wymagania odnośnie prowadzenia tych pomiarów uregulowano, w wydanym na podstawie art.148 ustawy, Rozporządzeniu Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 7 września 2021 r. w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji . Określa ono:
- przypadki, w których jest wymagany ciągły pomiar emisji z instalacji, źródła
    spalania paliw, albo urządzenia spalania lub współspalania odpadów, oraz
    częstotliwości prowadzenia tych pomiarów,
- zakres wykonywania niektórych pomiarów,
- referencyjne metodyki wykonywania pomiarów,
- sposób ewidencjonowania przeprowadzonych pomiarów.

Ciągłe pomiary wykonuje się dla wskazanych w tym rozporządzeniu instalacji, źródeł spalania paliw lub urządzeń powodujących emisję substancji do powietrza:

1) źródeł spalania paliw wymagających pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów
    do powietrza albo pozwolenia zintegrowanego, do których stosuje się przepisy
    rozporządzenia Ministra Klimatu z dnia 24 września 2020 r.
    w sprawie standardów emisyjnych dla niektórych rodzajów instalacji, źródeł spalania
    paliw oraz urządzeń spalania lub współspalania odpadów, albo które stanowią silnik
    Diesla lub kotły odzysknicowe w instalacjach do produkcji masy celulozowej,
    o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 100 MW. Dokonując kwalifikacji źródła
    spalania paliw pod odpowiednią częstotliwość wykonywania pomiarów (ciągle lub
    okresowe), należy uwzględnić tzw. zasady łączenia, określone w art. 157a
    ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy, z tym że ciągłe pomiary nie są wymagane, jeżeli czas
    użytkowania źródła nie przekroczy 10 000 godzin.

Istotne wyjątki od obowiązku prowadzenia ciągłych pomiarów emisji dla źródła spalania paliw na rzecz pomiarów okresowych przewidziano w paragrafie 2 ust. 5 rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 7 września 2021 r. Dotyczą one emisji:
- pyłu, jeżeli źródło jest opalane wyłącznie gazem ziemnym,
- dwutlenku siarki, jeżeli źródło jest opalane wyłącznie: gazem ziemnym, albo
     olejem opałowym o znanej zawartości siarki, jeżeli brak jest urządzeń
     do ograniczania wielkości emisji siarki, albo biomasą, jeżeli prowadzący
     instalację udowodni, że emisja dwutlenku siarki ze źródła nie jest wyższa
     od standardów emisyjnych.

2) instalacji albo urządzeń spalania lub współspalania odpadów,
     w przypadku substancji i parametrów wymienionych w tabeli A załącznika nr 3
     do rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 7 września 2021 r. Istotne wyjątki
    od obowiązku prowadzenia ciągłych pomiarów emisji dla instalacji (urządzeń) spalania
    lub współspalania odpadów na rzecz pomiarów okresowych przewidziano w paragrafie 3
    ust. 3 rozporządzenia.

Ponadto w paragrafie 4 rozporządzenia wymieniono przypadki, w których nie stosuje się obowiązku prowadzenia pomiarów wskazanych dla instalacji (urządzeń) spalania lub współspalania odpadów, w tym wyjątki dotyczące różnych grup odpadów, dla których w tym zakresie należy stosować przepisy, odnoszące się do źródeł spalania paliw (patrz. pkt. 1).

3) instalacji wykorzystujących LZO (lotne związki organiczne), do których
    stosuje się przepisy rozporządzenia Ministra Klimatu
    z dnia 24 września 2020 r. w sprawie standardów emisyjnych dla niektórych rodzajów
    instalacji, źródeł spalania paliw oraz urządzeń spalania lub współspalania odpadów ,
    jeżeli spełnienie wymagań wynikających z tych przepisów wymaga stosowania urządzeń
    ograniczających wielkość emisji LZO, a także jeżeli z jednego emitora są wprowadzane
    do powietrza LZO w ilości większej niż średnio 10 kg/h w przeliczeniu na emisję
    całkowitego węgla organicznego.
    
4) instalacji do produkcji dwutlenku tytanu, w przypadku stosowania reakcji
     sulfatyzacji lub chlorowania oraz w przypadku substancji i procesów
     technologicznych, wskazanych w paragrafie 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra
    Klimatu i Środowiska z dnia 7 września 2021 r..

Prowadzenie ciągłych pomiarów wielkości emisji dla wszystkich wskazanych powyżej przypadków wiąże się również z obowiązkiem zapewnienia możliwości automatycznego ciągłego zapisu wyników przez przyrząd pomiarowy (por. art.147a ust. 2 ustawy).
    

• Wróć do spisu.