Jedną z nowych instytucji prawnych przewidzianych w Dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19.11.2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylającej niektóre dyrektywy jest instytucja utraty statusu odpadu. Zgodnie z Artykułem 6 ust. 1 tej dyrektywy niektóre określone rodzaje odpadów przestają być odpadami, gdy zostaną poddane procesowi odzysku, w tym recyklingu, i spełniają ścisłe kryteria, opracowane zgodnie z następującymi warunkami:

a) dana substancja lub przedmiot jest powszechnie stosowana do konkretnych celów,

b) istnieje rynek takich substancji lub przedmiotów bądź popyt na nie,

c) dana substancja lub przedmiot spełniają wymagania techniczne dla konkretnych celów
    oraz wymagania obowiązujących przepisów i norm mających zastosowanie do produktów,

d) zastosowanie danej substancji lub przedmiotu nie prowadzi do ogólnych niekorzystnych
    skutków dla środowiska lub zdrowia ludzkiego.

Aby dany rodzaj odpadu można było pozbawić statusu odpadu w wyniku zastosowanego procesu odzysku, wymienione wyżej warunki muszą być spełnione łącznie. Szczegółowe kryteria dotyczące zniesienia statusu odpadu są określane aktami wykonawczyni UE w stosunku do konkretnych rodzajów odpadów. Zgodnie ze wskazaniami dyrektywy ma to dotyczyć co najmniej kruszyw, papieru, szkła, metalu, opon i tekstyliów.

Wprowadzenie instytucji zniesienia statusu odpadu ma na celu pobudzenie rynków recyklingu w Europie poprzez zwolnienie bezpiecznych i czystych surowców wtórnych z zakresu obowiązywania przepisów dotyczących odpadów. Firmy produkcyjne wykorzystujące w swej produkcji surowce wtórne pozbawione statusu odpadu nie muszą więc uzyskiwać zezwoleń na zbieranie i odzysk odpadów, prowadzić w stosunku do nich drobiazgowej ewidencji odpadów, potwierdzać wykonanie odzysku i recyklingu, monitorować dotrzymywanie określonych ilości odpadów poddanych odzyskowi oraz przedkładać w tym zakresie szczegółowych sprawozdań.

• Wróć do spisu.